Don’t Worry Baby (by Los Lobos)

Hoe beschrijf je de schoonheid van Arches in Utah. Moeilijk. Het is zeker niet het grootste park van de VS, maar het landschap is wel heel bijzonder. Het felrode gesteente wordt afgewisseld met groene en gele kleuren oude aardlagen. Begroeiing bestaat voornamelijk uit struiken en planten die in een krukdroge en hete vallei nog willen groeien.

Maar de uitgesleten rotspartijen zijn groots, weelderig van vorm en allemaal uniek. En natuurlijk zijn er de Arches (bogen) die door een wonderlijke speling van de natuur in dit park in grote getale zijn ontstaan. En het zijn niet zomaar boogjes. Het zijn enorme gevaarten waarbij je je als bezoeker maar heel klein voelt.

Na de (heel) late lunch in de plaatselijke bierbrouwerij[1], zouden we aan het einde van de dag nog even langs bij de garage om wat mankementen te laten repareren aan de CruiseAmerica Camper. Er was ons een adres van een garagebedrijf gegeven door CruiseAmerica.

Aangekomen op de aangegeven bestemming lag links beneden aan een zandpad een oude loods, met daarnaast 300 vierkante meter bedrijfsterrein volgestouwd met oude verroeste sloopauto’s. Alles in een totale wanorde en chaos. Alle auto’s waren ontdaan van blijkbaar nog bruikbare onderdelen en stonden nu in de zon weg te roesten. Sommigen gehalveerd, anderen misten wielen, daken, sturen of banken. Er stonden auto’s, oude schoolbussen, totaal vergane campers, oude boten. Alles was vergaan, totaal onder het rode zanderige stof en stond zo te zien al jaren te roesten.

Vier auto’s die op het oog nog compleet leken stonden langs het dijkje te koop. Op de ramen was met wit kalk in slordig handschrift de verkoopprijs (niet boven de 500 dollar) gekladderd.

Niks leek er op te wijzen dat het hier een betrouwbaar garagebedrijf betrof. Ik zou er Robbie’s step nog niet laten repareren.

Erica spreekt de baas van de zaak, Victor Vetklep, aan. Viktor reageert knorrig en kortaf, met de mededeling dat CruiseAmerica had aangekondigd dat we ‘s morgens om 9 uur zouden binnenrijden en om 11 uur de Camper weer zouden halen. Klein detail: CruiseAmerica had ons dat niet gemeld. “En by the way”, zei Viktor, “aan kapotte koelkasten doe ik niks. Te veel priegelwerk”. Maar goed, als we nog even een half uur hadden, had hij wel tijd voor ons. Hij moest eerst nog een reparatie verrichten aan een oude truck.

Na ongeveer 40 minuten wachten wenkte Viktor mij. Ik moest de Camper in zijn loods manoeuvreren. Zijn loods was een enorme ruimte met een allegaartje aan kastjes, takels, rotzooi, meetapparatuur en gereedschap. Ook hier was van enige ordening geen sprake. Een bende eersteklas, maar volgens Viktor Vetklep wist hij feilloos alles te liggen.

Als we zijn kantoor in lopen om wat papierwerk te regelen en CruiseAmerica telefonisch om toestemming te vragen, zien we een vies, stoffig, olievet en onwaarschijnlijk rommelig kantoor. Ruiten kapot, stapels briefjes, plastic bekers vol ijsklonten met limonade, een toonbank met boeken, een door en door zwart bevingerde Pooh-beer (zou hij daar ‘s nachts mee slapen?), limonade, rekeningen uit 2009, half vergane folders, auto-onderdelen, oude telefoons, oude koffiedrap in plastic bekers, bevingerde naslagwerken over auto’s, een rijtje stoffige nep-leren wachtstoeltjes en daarboven een rij opgezette beestenkoppen, dierenhuiden en een stapel geweien van diverse pluimage.

Om het ijs te breken vraag ik of hij die zelf geschoten heeft (in Nederland zou dat een banale vraag zijn, maar in Amerika is de kans heel reëel dat je een positief antwoord krijgt). Raak! De man veert op en test mijn kennis van het dierenrijk. Ik noem een aantal Amerikaanse diersoorten waarvan ik gok dat ze aan de wand hangen. De monteur heeft lol. Nee, nee, nee, nee, nee.........denk aan een land waar de mensen allemaal Oeloe oeloe oeloe oeloe zingen in rieten rokjes.....Ah Afrika. Ja, Afrika. En Alaska, want daar woont z’n broer. Onder de boeken komt een stapel stoffige en vette foto-albums vandaan en de vangst van zebra’s, gnoes, wilde zalm en allerlei ander aangeschoten wild wordt trots getoond. Dus: grijp een man bij z’n passie en hij verandert in een klein opgetogen kind. Na zijn verhalen en foto’s van slachtpartijen, half dode dieren en parende zalmen is het ijs gebroken en begint aan zijn klus: repareren van de Camper, althans......

Hij begint met de koelkast.  Niks aan te doen. Te oud. Gewoon ijsblokken inleggen. Werkt altijd, blijft het ook koel. De hele vriezer zit gelijk vol zwarte vlekken van zijn vette, koddig-dikke handjes. Overigens niet alleen zijn handen zijn vet. Alles aan de man is vet. Wat zijn shirt en broek een smerige glimmende laag geeft.

Na wat onderzoek roept hij Erica en mij bij zich. Of wij even met hem mee kunnen kijken op zijn computerscherm. Ja, ik zie niet zo veel door alle vet en smeer in mijn ogen, zegt hij. Hij zet zijn leesbril erbij op. Maar die is zo vet en vies dat het echt een groot wonder zou zijn als juist deze bril zijn gezichtsvermogen zou doen toenemen.

Erica en ik zoeken op het scherm naar de nummers van de airconditioning en hij gaat weer verder. Maakt nog een paar foute grappen over vrouwen en komt daarna doodleuk met de mededeling dat de airco het niet zal gaan doen. Te oud. By the way, hij heeft ook nog een klep van de airco in de unit laten vallen. Die komt er nooit meer uit.

We kunnen weer weg. Zonder koelkast, zonder airco......maar......we rijden weg en de airco lijkt het ineens wonderwel te doen.......

Als wij dit melden aan CruiseAmerica blijkt weer eens hoe mooi de serviceafdeling van dit wonderschone bedrijf werkt. Geen oplossing dus, alleen lange wachttijden en een flauw callcenter. Niet meer doen dus: boeken bij CruiseAmerica.

Recept van de dag

Chili Beer Fries

• 3 eetlepel olijfolie
• 1 ui, gehakt
• 2 theelepel bloem
• 1 chipotle chili, fijngehakt
• 1 theelepel lichtbruine suiker
• 1 theelepel gerookte paprikapoeder
• 1 theelepel zout
• 250 gram gehakt
• 1 flesje donker Mexicaans bier, zoals Negra Modelo
• 1 blik geroosterde tomaten
• 1 kop cheddar, geraspt
• 1 zak grote frieten

1. Verhit de olie in een grote pan op matig vuur. Voeg de ui en de bloem toe en bak al roerend, tot ze zacht zijn en net beginnen te bruinen (5 tot 7 minuten). Voeg de chipotle, bruine suiker, paprikapoeder en zout toe en bak al roerend, ongeveer 1 minuut.
2. Verhoog het vuur en voeg het gehakt toe en bak rul. Schenk het bier er bij, schraap de bruine stukjes van de bodem van de pan. Kook tot het vocht is afgenomen met ongeveer de helft.
3. Voeg de tomaten toe, zet het vuur laag en sudder tot het dik wordt (ongeveer 15 minuten). Terwijl de chili suddert, bak de frieten volgens de aanwijzingen op de verpakking. Haal de frieten uit de frituur en strooi er gelijk de kaas over. Schep de frieten op een ovenvaste schaal en schep de hete chili er over. Rest van de kaas erover strooien. Plaats onder de grill tot de kaas bubbelt (ongeveer 1 minuut). Dien meteen op.

[1] Moab Brewery, 686 S. Main Street, Moab, UT 84532 (***--)