Hey Joe (by Buckwheat Zydeco)

Bryce Canyon stond Erica en mij na 20 jaar bij als het meest wonderlijke, mooiste en meest sprookjesachtige park van het Westen. De vraag was: hebben we onze herinnering wat al te rooskleurig ingekleurd of is het echt zo mooi. Het is zo mooi. Een wonderlijk landschap dat als een arena aan de voet van het hoogste punt van het Colorado-plateau ligt. De kleuren veranderen voortdurend van rood naar roze naar grijs naar wit en het zandsteen is zo zacht dat het zelfs jaarlijks van vorm verandert. Indianen betraden de Canyon nooit want zij geloofden dat de vreemde pilaren in het dal versteende mensen waren en dat het betreden van de Canyon met hun hetzelfde zou doen. Het zou er behekst zijn. En als je er loopt snap je wel waarom zij dat dachten. Verstening bij betreden.....dat viel gelukkig mee. In de ochtend zijn we vroeg vertrokken om voor de grootste drukte en hitte in de Canyon via de Navajo-loop af te dalen. Een steile afdaling tussen en door de wonderlijke rotsformaties met zijn sprookjesachtige figuren en vormen. Via een grote loop door het einde van de formatie zijn we via de zuidzijde langzaam omhoog gestegen. Mooi, mooier, mooist. Dat is wat Bryce is.

‘s Middags hadden we een trail-ride geboekt. Deze keer geen paarden maar mules (een kruising tussen mannetjes-ezel en een merrie. Bé vroeg zich al af hoe dat erotisch gezien gaat), omdat de hellingen te steil, te smal en te heet zijn voor een paard. Het was dus een spannende rit. Steile afgronden, smalle paadjes en de volle zon op de helling. En dan moet je de mule maar vertrouwen dat het een goede reden heeft om uitgerekend op het alleruiterste randje van een pad naast een afgrond te lopen.

Een 2 uur lange rit de Canyon naar beneden en vervolgens via de andere kant weer steil omhoog. Cowboy Joe leidde de troepen. Mooie Mexicaanse cowboy-hoed op die van de stof bijna de kleur van de omgeving had aangenomen, hangsnor, versleten jeans met een uitgesleten plek in zijn rechter broekzak waar een rond busje haarvet heeft gezeten, zwart leren vestje aan met aan elke kant een losse leren veter, hemd open tot de navel en een olijke lach die laat zien dat de tandarts al even geleden is. Joe vertelde ons over de rotsen, rattle-snakes die hij vanochtend had gezien, eetbare planten, bomen van 500 jaar oud, zojuist ingestorte rotsformaties, bruikbaarheid van muilezels, medicinale werking van struiken en de hoodoo’s (de mensfiguren die indianen in de rotsen zagen). En we mochten hem alles vragen. “en als ik geen antwoord weet verzin ik er wel één waarvan ik denk dat jullie die zullen geloven”. We hoefden maar te roepen: Hey Joe!

Nat tussen de bilspleet arriveerden wij na 2 uur op de plek van vertrek. Na een ijsje en een snelle pasta bij de camper was het rennen geblazen want......

Ja zoals sommige kinderen reageren op de gele M langs de snelweg, zo reageert Robbie sinds Texas op het woord Rodeo. En vanavond was er tegenover de camping een regionale Rodeo. Dus van 7 tot 9 hebben we op houten bankjes genoten van cowboys die op stieren rijden, kalfjes vangen, van paarden vallen, hard om oliedrums heenrijden en kinderen die op schapen rijden. Alles werd opgedragen aan Steve. Al het personeel was in paars, paarse vlaggen rond de arena, en een solorit van de plaatselijke schone voorafgaand aan de Rodeo. (wel weer sneu, want ze vergaten het meisje bijna, haar muziekbandje liep vast....en ze had nog wel zo haar best gedaan met haar witte jeans, blonde pruik en paarse latex shirtje). Steve was ernstig ziek en de hele gemeenschap had geld ingezameld om deze Rodeo te organiseren zodat zijn behandelingen van de opbrengsten van entree, lemonade en tortillachips kon worden betaald. Ja, beroerde sociale verzekeringen zijn een zegen voor de gemeenschapszin.....

Morgen reizen we door naar Zion.

Recept van de dag

Kalfslende met Pasta en Truffel

• 500 gram kalfslende,  (één stuk)
• 1 kleine truffel
• 4 kleine sjalotjes
• 1 deciliter runderbouillon
• 250 gram verse dunne pasta
• 30 gram roomboter
• 2 eetlepel olijfolie

1. Verwarm de oven voor op 200 C. Verpak de ongeschilde sjalotjes in aluminiumfolie en leg ze een uur in de oven. Daarna uitpakken en schoon maken door het kopje en de schil te verwijderen. Even wegzetten.
2. Laat het vlees even op temperatuur komen. Bestrooi het met wat peper en zout. Nu de kalfslende kort aanbraden in de helft van de boter en een eetlepel olijfolie. De lende in de oven verder garen op 150° C. Het best kun je er een kernthermometer in steken. Zorg er dan voor dat de kern 48 C wordt. (circa 45 minuten).
3. Twee liter water aan de kook brengen en daar 20 g zout in oplossen. Hierin de pasta volgens de beschrijving koken en afgieten. Ondertussen de sjalotjes in een pannetje met een eetlepel olijfolie stoven en bestrooien met wat peper en zout. Laat ondertussen, voor een sausje, ook de bouillon wat inkoken en klop hier de resterende boter in kleine blokjes door.
4. Snijd de lende in mooie plakken en maak de borden nu op. Schaaf truffel over het gerecht.