Little Sister (by Elvis Presley)

De eerste volle dag in Canada. En het voelt aangenaam. Victoria is het ideale afkickoord voor Amerika. Ergens lijkt het er op, maar ook weer helemaal niet. Canada en Amerika zijn  een beetje als twee zusters. Ze horen onlosmakelijk bij elkaar. Hebben een vergelijkbare historie en zullen nooit los kunnen komen van elkaar.

Amerika is de “sluttie”-one van de twee. Beetje ordinair, beetje ondeugend, beetje smakeloos maar vol leven, slim en open voor alles. Zeg maar het type blond met een beetje hulp voor de witblonde strengen, cowboyhoed op, te kort geknipte spijker-short, t-shirtje met opgerolde mouwtjes, cowboylaarzen en de hele dag een smalende glimlach op haar gezicht. Beetje impulsief ook, af en toe een beetje bitchie, op school niet helemaal er uit gehaald wat er in zat, beetje boy-toy en recht voor z’n raap.

Canada is net zo knap, alleen is zij het bedeesde type. Slimmer, doordachter en aangepaster. Smaakvoller ook. Opgeruimder. Zeg maar de netjes sportief aangeklede meid met haar haar in een nette staart, keurige spijkerbroek, sportief shirt erover en platte schoenen. Het meisje dat het allemaal wat beter overdenkt.

In Victoria is dat verschil ook goed te zien. Een prachtig Engels centrum met weelderige bloembakken en grote historische panden. Alles keurig geordend en aangelegd. Grote parken, sjieke hotels en alles tot in de puntjes afgewerkt. Een lekker zonnetje en je kunt er uren wandelen zonder je te vervelen. Het is haast alsof je in Engeland bent.

Straatartiesten (ook allemaal net iets minder ordinair, minder over de top en minder plat....maar ook net iets minder leuk daardoor) zijn overal te zien en te horen.

De wandeling door het centrum duurde maar kort. Het duurde even voor we onze grote pickup-truck met enorm roofrack (en enorme reclame stickers van Victoria Wood Studio op de zijkant) geparkeerd hadden in het centrum. Want met zo’n bakbeest kun je niet in de parkeergarages terecht en een plekje vinden is ook al niet makkelijk. Eenmaal een plek gevonden werd Robbie in beslag genomen door een jongleur op straat en hebben we 3 kwartier jongleren zitten kijken in de haven.

Net zoals Canada een perfecte afsluiting lijkt (als overgang) van de Amerika-reis, zo is ook het mooie huisje van Frances en Dieuwertje de perfecte overgangsplek. Het huis voelt goed, maar is precies het tegenovergestelde van de vorige huizen. En, niet onbelangrijk, vanwege de NL achtergrond van Dieuwertje vinden we allemaal Nederlands erfgoed in dit huis. Zo zijn er potten met het opschrift “Thee” “Koffie” en “Suiker”, zijn er metalen opscheplepels en andere keukenattributen met onderaan de steel de bekende 5 halve bolletjes en is er de pannenonderzetter van metaal draadijzer met kleine zwarte dopjes aan de pootjes. Net als thuis vroeger. Die zwarte pootjes waren leuk omdat je ze van het draadijzer kon aftrekken en er weer op doen.

En het huis voelt weer als een handschoen (fits like a glove). Het is aangenaam, gezellig en de tuin is prachtig.

By the way, in Amerika staan we er mooi gekleurd op met onze vriend Gekke-Geertje-ze-peste-me-allemaal. De New York Times legt even haarfijn uit waar het verband zit tussen Noorwegen en Wilders en sluit af met:

“In the United States, citizenship once granted is never questioned”, said Mr. Overbeek of VU University. “But in Europe it’s never quite established, no matter how long you’ve been here. Here it’s still, ‘When did you get here, and when are you going back?’ ”

Raihsa Sahinoer, 24, born here of Surinamese immigrants, was not surprised. “Wilders says we all have to go back even if we were born here,” she said. “It’s not only about Muslims, it’s about colored people, too.”

She lives as the Dutch do, she said. “But they tell us if you’re colored, you’re not Dutch.” Does she feel Dutch? “No,” she said, then paused, then asked: “What is Dutch?”

Recept van de dag

Broodpudding met Gember

• 10 sneetje witbrood, zonder korst
• 2 eetlepel ahornsiroop
• 100 gram zachte gedroogde vijgen
• 100 gram zachte gedroogde abrikozen
• 75 gram gemberkoekjes, verkruimeld
• 50 gram geschaafde amandelen, geroosterd
• 3/4 liter magere melk
• 2 grote scharreleieren
• 40 gram suiker
• 1 vanillestokje, in de lengte gespleten
• 4 eetlepel amaretto
• 4 eetlepel abrikozenjam, met een laag suikergehalte, verwarmd
• poedersuiker om te bestrooien

1. Verwarm de oven voor op 150 C.
2. Bestrijk de sneetjes brood met de ahornsiroop, snijd ze in grote blokken en schep die in een kom. Meng het gedroogde fruit, de gemberkoekjes en de geschaafde arnandelen erdoor en verdeel het mengsel gelijkmatig over de bodem van een ovenschaal met een inhoud van 1,2 liter.
3. Klop de melk, de eieren, de suiker, de zaadjes van het vanillestokje en desgewenst de amaretto in een kom door elkaar. Giet dit over de inhoud van de ovenschaal. Let op dat het brood helemaal met het mengsel doordrenkt is.
4. Zet de ovenschaal in een grote braadslee en giet er zoveel water bij dat de ovenschaal half onderstaat. Bak de pudding 40/45 minuten in de oven tot de pudding net gestold is en aan de bovenkant goudbruin is. Laat de pudding iets afkoelen en bestrijk hem met de warme abrikozenjam. Bestrooi de pudding met poedersuiker en serveer warm.