Op een onbewoond eiland (by Kinderen voor Kinderen)

Hoe mooi kan iets zijn. Vandaag reisden we af naar Tofino. Een rit van ongeveer 4,5 uur naar het Noorden. Zodra we na 1,5 uur de snelweg verlieten veranderde de omgeving in een wild “dense” regenwoud. De regen sloeg tegen de ruiten van de Pick-up-truck en het blauwe plastic dat onze rugzakken afdekte in de laadbak wapperde hard in de wind. Ja, als je afreist naar het meest noordelijke regenwoud van de wereld, krijg je natuurlijk regen. Maar zodra wij Tofino binnenreden waren de buien verdwenen en brak een waterig zonnetje door. Eerst maar eens even lekker gelunched bij het biologisch-dynamische Sobo[1]. Een restaurant met rondom glas, een open keuken en op de eerste etage van een magazijn.

Het noorden van Vancouver Island is nog wild en vol onontdekte plekken. Pas de laatste tiental jaren trekken er toeristen naartoe. Met dank aan de Milieu-activisten. Dit gebied was jaren ongerept en werd bewoond door slechts een handvol vissers. Totdat een sluwe houtboer bedacht dat hij de eeuwen-oude bomen zou kunnen kappen en voor veel geld zou kunnen verkopen. Milieu-activisten kwamen in opstand. Televisie en kranten deden er verslag van. De hele wereld kon nu zien hoe ongekend mooi het hier is. Met als gevolg dat er nu jaarlijks duizenden toeristen komen. Daarmee hadden de milieuactivisten zichzelf in de voet geschoten. Maar, zoals een man op het strand zo treffend tegen ons zei, Tofino heeft het geluk dat het weer onvoorspelbaar is. Grote toeristische hotels zouden zich aan de stranden hebben gevestigd als de zon dagelijks met zekerheid zou schijnen. Maar dat doet’ie niet. Dus zonaanbidders en andere sfeerverpesters blijven weg en alleen liefhebbers van de ruige natuur komen. Tofino blijft daardoor een plek van culinaire die-hards op het gebied van organisch maar heerlijk koken, surf-dudes die de koude golven van de Pacific doorstaan vanwege de voortdurende golven, milieu-activisten en vissers (al zijn er behoorlijk wat commerciële activiteiten bijgekomen sinds wij hier 10 jaar geleden waren).

Wij hadden de Wildernis Lodge op Frank-Island geboekt. Het was zaak om voor 5 uur bij het eiland te zijn. Bij eb is het eiland via een zandbank lopend te bereiken. Eenmaal vloed is het eiland afgesloten van Vancouver Island en ligt het als een idyllisch eilandje midden in de Pacific. Het eilandje bestaat uit 2 enorme rosten die hoog boven de zee uit steken. De toppen van de rotsen zijn begroeid met lage struiken en dennenbomen. Vanaf het strand is er geen huisje te bekennen. De instructie gaf aan dat we de zandbank rechts moesten aanhouden en via de rotsen een boardwalk moesten volgen. Langzaam de rosten opklimmend, via trapjes, houten blokken en kleine houten brugjes bereikten we het hoogste punt. Eenmaal boven vormde de Pacific en rotsen een weids spectaculair panorama. Nog één trapje op en daar was het huisje, de Sea Square Lodge. Een houten huisje door de eigenaar van het eiland in de afgelopen 21 jaar organisch maar vakkundig in elkaar getimmerd. Opgetrokken uit planken, boomstammen, takken, oude kozijnen en driftwood. En overal uitzicht op de oceaan en de hemel. Bedden liggen met uitzicht op zee, de eettafel is omringd door ramen en de huiskamer is aan alle kanten voorzien van enorme raampartijen. Het is mooi, eenvoudig maar bovenal spectaculair en sfeervol. Nauwelijks voorstelbaar dat er mooiere plekken te bedenken zijn. En de zee belooft ons zeeotters, walvissen, orka's, dolfijnen en zeehonden.

Plassen doen we in een half nisje beneden aan de trap (in de openlucht met uitzicht op zee), douchen op het balkon (in de open lucht met uitzicht op zee), elektra komt van een zonnepaneel, het water komt uit de hemelafvoer en koken kan op de BBQ of op butagas. Het eiland kent slechts twee huisjes, het onze en het huisje van de eigenaren.

De rotspartijen rond het huis nodigden Robbie en mij natuurlijk uit voor een avontuurlijke en heerlijke klimtocht van ons huisje hoog boven de zee, naar de randen vlakbij de woeste golven.

En deze avond het houthaardje aangestoken en luisteren naar de Oceaan. Waarschijnlijk de hele nacht. En ons verheugen op de ochtend, want gordijnen of raambedekking heeft de Lodge niet.

Altijd het uitzicht.

Recept van de dag

Mom's Buffalo Meatloaf Sandwich

• 2 eieren, losgeklopt
• 1/4 kop room
• 1/2 kop ketchup
• 2 theelepel Worcestershire sauce
• 2 theelepel mosterpoeder
• 1 eetlepel zout
• 1/2 eetlepel gemalen peper
• 2 eetlepel uien, fijngehakt
• 2 eetlepel groene paprika
• 500 gram varkensgehakt, medium vetgehalte
• 500 gram bisongehakt
• 1/2 kop paneermeel
• spek
• broodjes

1. Zet oven op 160 graden.
2. In een grote kom de eieren, room, ketchup, worcestersaus, mosterdpoeder, zout, peper, ui en groene peper mengen. Voeg het vlees toe aan de kom. Strooi paneermeel er door. Kneed niet te hard.
3. Vorm van het vlees op en bakplaat een brood. Bedek met spekplakjes. Bak ongeveer 60 minuten. Haal het uit de oven en laat 10 tot 15 minuten rusten alvorens te snijden.
4. Serveer op zachte broodjes.

[1] Sobo, 311 Niel Street, Tofino, BC