Tears of Joy (by Janiva Magness)

12 juni 2011 - Manitou Springs, Colorado, Verenigde Staten

Vroeg uit de veren. We zouden de drukte vermijden en in alle vroegte een fikse wandeling gaan maken door de “Garden of the Gods”.

5 minuten rijden van ons motel, en dan rechts...shit afgesloten.....even doorrijden dan.......honderden mensen in hardloopkleding.....de 10 mijl van The Garden of the Gods werd vandaag gelopen. Dus om het park gereden om te zien of we daar alsnog in konden...ook niet.

Dan maar de auto geparkeerd vlak naast het park en wandelend het park in. Zou de wandeling wel wat langer worden, maar er waren in ieder geval geen auto’s, busreizen, grote groepen scouts, schoolreisjes, zonnebloemtripjes en andere massabewegingen in het park. Het bleek heerlijk rustig.

Het park is heel bijzonder. Er zijn aardlagen van horizontaal naar verticaal geduwd waardoor heel bijzondere rotsformaties zijn ontstaan. Allemaal bijzonder van kleur, en ook allemaal anders van vorm. Er loopt een prachtige wandeling langs veel van die formaties.

Het park was ooit particulier bezit (mijnheer Perkins van een grote spoorwegmaatschappij kocht het hele park voor 22 dollar per vierkante meter), maar toen hij stierf vonden zijn kinderen in zijn huis een enveloppe, waarop hij op de achterkant had beschreven wat er met het park moest gebeuren: het park zou aan de gemeente Colorado Springs worden geschonken, mits het voor altijd gratis toegankelijk zou blijven voor het publiek en er geen gebouwen zouden worden gebouwd in het park. En daar houden ze zich nu al meer dan 100 jaar aan. Er zijn ook allemaal bijzondere zaken gevonden, zoals bewijs van leven van meer dan 4000 jaar terug en een schedel van een dinosaurussoort die nergens anders op de wereld te vinden is.

De temperatuur was vandaag ideaal. Zo’n 25 graden met een verkoelend bergwindje. Dus de wandeling verliep helemaal vlekkeloos en Robbie heeft zich helmaal suf geklommen op de rotsformaties. De lunch[1] en de middag hebben we doorgebracht in Downtown Colorado Springs. Colorado Springs kent een Old Town, wat een gezellige lange straat is met oude panden waarin allemaal winkels en restaurants zitten. Maar er is ook een Downtown (zeg maar centrum). Volgens de toeristische folders stikt het daar van de leuke winkels en restaurants. Nu zijn vaak Downtown’s zo aangekondigd in Amerika, maar de centra van Amerikaanse steden (zeker steden met een relatief laag cultureelbindend element: muziek, kunst, homo-scene, ...) zijn een groot probleem.

In de gemiddelde stad heeft het centrum meer weg van een grootstedelijke jungle, waar misdaad, dichtgespijkerde ramen, werkloosheid, armoede, overwegend zwarte bevolking en grootscheepse (onbedoelde) sloop het beeld bepalen. De witte burgerij is allemaal verhuisd naar omheinde voorsteden en kleine subgemeenten rond de stad. Allemaal met hun eigen burgemeester, politie (elk politiekorpsje heeft ook zijn eigen logo, autokleur, uniform), regels en (zo laag mogelijke) belastingen. De grote stad (en met name de binnensteden) verpauperen daardoor en worden het rijk van de arme, door slavernij en uitbuiting gefrustreerde, zwarte bevolking. Geen hond komt er nog in het centrum, winkelen doen de rijke blanken in de verschrikkelijke saaie Mall’s. Winkels en supermarkten vertrekken. Wat overblijft is grote spiegelende kantoorgebouwen met witte mannen en goedbedoelde (vaak ook witte) pogingen om de stad op te tillen naar een hoger plan op kosten van de belastingbetaler: “kom we organiseren een wereld tentoonstelling, de Olympische spelen, WK voetbal, dat zet onze stad eens positief en goed op de kaart”....leidt tot niets. Zelden gezien dat zo’n georganiseerde stadsontwikkeling een levendig centrum oplevert, hooguit een vervreemdend gevoel van een stad die er opgeruimd en ontworpen uit ziet, maar waar niks te doen is en niemand naar toe komt.

Dus veel goede hoop hadden we niet op een “gezellig” Downtown in Colorado Springs. Maar dat was een misrekening. Een lange straat vol winkels, shops (een kruidenwinkel gezien vol culinaire kruiden van soorten en samenstellingen waar ik nog nooit van gehoord had), cafés, een leuk park met waterfeature voor kinderen, broodjeszaken, biologische ijssalonnetjes, kunst op straat en restaurants. En, behalve de onvermijdelijke Starbucks, zijn er nauwelijks zaken van grote ketens (die zitten bijna nooit in Downtown maar allemaal standaard in de Mall’s, waardoor die ook allemaal hetzelfde en daarmee inwisselbaar zijn)

En, er waren veel mensen waardoor alles al snel gezellig wordt. En de stad heeft eigenlijk op elke straathoek prachtige doorkijkjes naar de (nog steeds besneeuwde) bergtoppen doordat de bebouwing relatief laag is gehouden.

Dus een lekkere stadswandeling met daarna een Starbucks drinken in het park terwijl Robbie aan de speeltoestellen hing en sneu stond te kijken hoe alle kinderen uit de buurt wel zwemkleding bij zich hadden om in de waterfeature rond te springen, maakte de dag helemaal af.

Vanavond zowaar Franse crêpes[2] gegeten. Het was niet eens een lompgrote crêpe, er had niet iemand toch nog een kilo gebakken aardappelen tegen de crêpe aangegooid, er lag niet een veel te dikke “zogenaamd gesmolten kaas”-saus over, er was niet veel te ruig met de zoutpot gestrooid, hij glom niet van het vet, er lagen niet een handvol jalopeno-pepers op, er was niet iemand die bedacht dat er nog gravy over moest.

Nee gewoon een lekkere crêpe met versgebakken groente en humus.

Robbie daarentegen had wel een echte Amerikaan: een crêpe met chocoladesaus, een pot pindakaas en 2 bananen. Elvis zou er zijn graf voor uit komen.

En vanavond laat heeft Robbie op tv Laurel en Hardy ontdekt...is blijkbaar echt tijdloos. Ik heb haar Tommy Cooper al aanbevolen.

Morgen op naar Denver, om daar overmorgen opa en oma op te halen en te beginnen aan onze Camperreis naar LA.

Recept van de dag

Double-decker Aardbei, Banaan, Chocolade En Crepes

- 1/2 kopje bloem

- 1/2 kopje volkorenmeel

- 3 theelepel suiker

- 1/4 theelepel zout

- 1,5 kopje water

- 1 ei

- plantaardige olie

- aardbeien

- bananen

- chocolate chips

- poedersuiker

- noten

1. Meng de bloem, suiker, zout, water en ei in een kleine mengkom. Het beslag moet heel dun zijn.

2. Bak de pannenkoeken heel dun in een pannenkoekenpan. Strooi er de donkere chocolade chips op de ene helft van de crêpe. Leg de gesneden bananen op de chocolade chips. Gebruik de spatel om de crêpe voorzichtig uit de pan te nemen en op een bord te leggen.

3. Maak nog een crêpe, zoals hierboven beschreven, maar deze keer de aardbeien op de chocolade chips, in plaats van bananen. Leg hem voorzichtig op de vorige crêpe. Bestrooi ze met poedersuiker en noten.

[1] Jimmy John’s, 10 S. Tejon Street, Colorado Springs, CO 80907 (***--)

[2] Coquette Creperie, 915 Mantinou Avenue, Manitou Springs, CO (***--)