"Where Everybody Knows Your Name" by Gary Portnoy

De stad van “Cheers”, dat is de start.

Vanochtend worden we vroeg wakker gebliebt door de Iphone. Delta aan de lijn: de vlucht heeft 2 uur vetraging.

Rustig naar Schiphol dus, geen haast.

Na een lange rij om de koffers af te geven (alhoewel geven, je moet daar ook al alles zelf doen), een handbagage controle waarbij Erica voor de vijfde keer in vijf vluchten weer iets vloeibaars in haar tas heeft laten zitten (en dat mag niet), een busrit van Schiphol naar een rangeerterrein voor vliegtuigen, Erica’s naam die door de bus wordt gescandeerd omdat haar naam over de portofoon wordt omgeroepen wegens “seating issues”, vliegen we om 2 uur weg van Schiphol.

Nu liggen we voor apegapen in ons Yotel. Een hypermoderne versie van Motel6. Kleine kamers met een grappige ultramoderne inrichting en dito snufjes.

We hebben nog snel na aankomst Robbie’s allergrootste wens in vervulling laten gaan: eten bij Chipotle, een fastfoodketen in burrito’s.

Zonder een schijntje van interesse kwakt een tiener de ingrediënten op een burrito, vouwt de zaak iets te stevig dicht en omwikkelt het geheel met een vel zilverfolie. Dat eet je dan lekker op bij een airco die op Zuidpooltemperaturen staat. Zoiets.​