Barefoot (by Ray Collin’s Hot Club)

Een stadswandeling, dat stond er vandaag op het programma. Een wandeling door het centrum van Denver, maar ook de eerste rand rond het centrum, langs riviertjes met als eindpunt de REI (een soort Bever-sport in het kwadraat). We begonnen vroeg want om 6 uur was de hele familie al weer klaar wakker. We zijn het centrum in oostelijke richting opgelopen tot aan het einde van downtown.

Wat opvalt is dat Denver een superschone stad is. Geen papiertjes, geen graffiti en veel kunstwerken (waaronder een breiwerk van 30 meter op een hek bij een verbouwing), piano’s op straat, openbare fietsen (kun je van fietsenstalling naar fietsenstalling een fiets lenen) en niks is kapot. Ik bedenk me dan hoe zoiets in Nederland er na twee weken uit zou zien (breiwerk uit elkaar gehaald, fietsen gestolen en piano aan diggelen). Dat maakt voor een deel waarom deze stad aangenaam aanvoelt. De sfeer is goed en gemoedelijk, ondanks dat het echt een behoorlijk grote stad is.

Op het eindpunt van onze wandeling zouden we een bus nemen om helemaal naar de westkant te komen. Er rijden voortdurend (om de minuut) gratis bussen door het centrum om bezoekers en bewoners snel van de ene kant naar de andere kant te rijden.

Ons instapstation was het oostelijke eindpunt van de bus. De bus was nog leeg toen wij instapten. Na ons stapte een jonge jongen in met grote gympen zonder veters, een veel te grote spijkerbroek met afgescheurde pijpen, pet scheef op zijn hoofd met daar onder een bandana en een vaal zwart megagroot T-shirt met gaten. Zijn geur zei alles...die had geen douche gehad vanochtend.

Daarna begon de bus luid te piepen. De buschauffeur ontvouwde met de hand een zware metalen glijbaan, waarop een gehandicapte vrouw de bus werd ingeduwd. De vrouw had zwart/grijs heksenhaar dat in vette strengen om haar hoofd hing. Haar zwaarlijvige uitgezakte gestalte werd bijeen gehouden door een groot T-shirt waarop ooit een afbeelding stond. Die was na 10 jaar dragen wel verdwenen. Haar bleke stretchspijkerbroek met elastieke bovenkant zorgde ervoor dat haar enorme dijen binnen de lijnen van de rolstoel bleven. Net als haar rolstoel kon haar gebitje wel een renovatiebeurt gebruiken. Haar partner stapte achter de bus in en had zwarte krullen die van het vele niet wassen in geinige strengen onder zijn pet vandaan kwamen. Zijn spijkerboek had hij tot ongeveer aan zijn oksels opgetrokken, en zijn vuile sweater erbij ingestopt. Zijn eens-witte sportsokken staken schril af bij zijn zwarte slippers.

De volgende passagier was een zwarte man met zijn haar stijl achterover gekamd. Hij droeg een rood tweedelig kostuum uit 1970 (type soul-pak), bordeaux rood, met een colbert met 5 knopen op een rij. Hij droeg een felgekleurde bloes met bloemen er onder, in zijn hand een leren aktekoffer waarvan het leer totaal versleten was en een  paar zwarte leren schoenen waarvan de neuzen zover versleten waren dat je zowat zijn teennagels zou kunnen knippen terwijl hij zijn schoenen nog aan heeft.

En zo kwam er nog een bonte stoet van zwervers, armoedzaaiers, onduidelijke randfiguren de bus binnen. Aha gratis openbaar vervoer....ja da’s in Amerika dan ook alleen voor de allerarmsten (en onnozele toeristen).

Ik weet eigenlijk niet wat amusanter was om te zien, de bonte stoet passagiers of het gezicht van Erica dat meer en meer betrok bij de gedachte dat zij op een stoel zat waarop de ritten hiervoor waarschijnlijk een zelfde rij ongewassen lieden plaats had genomen.

De rit van de bus eindigde aan de westkant, waar we vervolgens een fraaie wandeling hebben gemaakt langs de rivier op zoek naar de REI. De REI zit in een grote oude fabriek die helemaal is opgeknapt. Dikke zwarte metalen balken vastgeschroefd met enorme bouten, gemengd met eikenhouten liggers, donkerbruin-rode baksteen en betonnen onderdelen van oude putten. Prachtig. Jaloersmakend mooi. Buiten de winkel zijn paden, poelen en rotsen gemaakt zodat je je mogelijke nieuwe aankoop van een Mountainbike in de praktijk kunt testen. En binnen alles wat een buitensporter kan wensen. Een mooie zaak.

Na een late lunch[1] het hoogtepunt: het ophalen van opa en oma. Precies op tijd landden zij op Denver Airport en konden zij door Robbie feestelijk worden onthaald. Na een avondwandeling door Denver met (oh hoe Amerikaans) een beker Starbucks-koffie in de hand, zijn we nu gaan slapen. Morgen de Camper halen en het bos in.

Ach en op de valreep hebben we Robbie nog even in paniek. Robbie zou net in bed gaan en is dus slechts gekleed in haar onderbroek. Opa klopt aan de deur en zegt dat hij niet snapt hoe de sleutelpas werkt om de deur open te krijgen. In haar enthousiasme vliegt Robbie met opa de gang op om hem te helpen. Nadat zij opa heeft voorgedaan hoe de passleutel wel werkt, rent ze terug door de gang (7 kamers verder) en vliegt de nog openstaande deur van onze kamer binnen...........denkt ze. Ze is alleen 2 kamers te vroeg. Ze staat dus bijna geheel ontkleed bij een vreemde man in de kamer. Die roept een keer “Hey!!! en Robbie vliegt de kamer uit en ziet dat ze 2 deuren te vroeg naar binnen is gestoven. Arm kind, helemaal overstuur......maar nu ligt ze al te ronken. Is al weer over.

Recept van de dag

Poached Octopus Salade

• 1 octopus, schoongemaakt (ca. 300 g)
• 1 eetlepel azijn
• 1/4 kopje olijfolie
• 2 eetlepel citroensap
• 1 eetlepel platte peterselie
• peper
• 1 wortel, julienne
• 1/2 Spaanse ui, in dunne plakjes gesneden
• erwtspruiten
• 1 eetlepel citroensap
• 2 eetlepel olijfolie
• 1 zak gemengde babysla

1. Snijd de inktvis in vieren en verwijder het harde, schelpachtige stuk uit het midden bij het hoofd.
2. Breng een pan met water en een eetlepel azijn aan de kook en kook de tentakels en het hoofd. Zacht laten sudderen gedurende 1,5 uur of tot de tentakels zacht zijn. Laat ze uitlekken en afkoelen.
3. Verwijder de donkere paarse huid en de slijmerige membranen. Hak ze grof. Meng olie, citroensap, peterselie en peper in een kom en voeg octopus toe. Meng alle groenten in een kom en voeg octopus met een deel van de marinade, extra olijfolie en citroensap. Dien meteen op.

[1] Osteria Marco, 1453 Larimer Street, Denver, CO 80202 (****-)