Hill Country Rain (by Jerry Jeff Walker)

De spullen zijn weer gepakt en het huis is weer als nieuw. We zijn begonnen met keurig 2 rugzakken waar al onze bagage in paste. We waren er trots op. 4 maanden leven uit twee rugzakken. Maar na een maand is het al uitgedijd tot 2 rugzakken en één enorme plunjezak. Want ja alle souvenirs, cowboyhoeden, cowboylaarzen en troepjes moeten ook mee. Dus ik ben bang dat als de 4 maanden om zijn, wij met een vrachtvliegtuig terug moeten.

Deze eerste huizenruil was een enorm succes. Toen we zouden gaan ruilen met Amerikanen was Texas niet onze eerste optie, wisten we van het bestaan van de Hill Country niets en had ik nog nooit van Wimberley gehoord. Nu kan ik alleen maar zeggen: als ze me morgen zouden vertellen dat ik hier nog een jaar moest verblijven, zou ik een gat in de lucht springen. Texas is een prachtige staat, die je gerust op je lijstje kunt zetten als je Amerika wilt verkennen. Raar dat er zo weinig van bekend is. De sfeer is zuidelijk (los, beetje “laat maar waaien”), het landschap is divers maar prachtig & het stikt van de leuke cowboyplaatsjes.

Hill country is prachtig. Een landschap als Toscane (inclusief wijn en olijven), maar dan met Texaanse dorpjes, veel longhorns en prachtige vergezichten. Een genot om in de rijden, te wandelen, te zwemmen en te varen. En met Austin en San Antonio op de hoeken, 2 leuke steden.

En Wimberley is een “klein stukje hemel”. Dat schrijven ze zelf, maar zo voelt het ook. Mensen zijn hier heel tevreden, vriendelijk en behulpzaam. Het stadje is klein maar kleurrijk en  bruist van de activiteiten: muziek, lekker eten, leuke bars en heerlijke winkeltjes.

Ja en ons ruilhuis was prachtig: in het bos, wildlife voor de deur, midden in de Hillcountry, in het midden tussen Austin en San Antonio, een enorm zwembad. Alles wat een ruilhuis kan hebben. Ideaal.

Dus wij verlaten Wimberley morgen uiterst tevreden. Ook een beetje bang....kan het nog leuker worden dan dit?

We gaan er van uit.

In 4 dagen gaan we richting Denver rijden . Dat zal nog wel aardig doorvrijden worden, maar het “dreigt” wel een mooie rit te worden.

Vanmiddag nog even een afscheidslunch genuttigd bij ons favoriete restaurant “ The Leaning Pear” (als u in de buurt bent, gaat daar heen!!!!) en vanavond bij Linda’s[1] een lekker diner gehad met een overheerlijke, luchtige, niet te zoete applecake, carrotcake en Mexican Wedding Cookie als dessert.

En nu maar zien waar we morgen terecht komen,

Is this the way to Amarillo?

Recept van de dag

Mexican Wedding Cookies

• 1 kop boter
• 1/2 kopje witte suiker
• 2 theelepels vanille-extract
• 2 theelepels water
• 2 kopjes bloem voor alle doeleinden
• 1 kopje gehakte amandelen
• 1 / 2 kop poedersuiker

1. In een middelgrote kom de boter en suiker mengen. Roer de vanille en water er door. Voeg de bloem en de amandelen toe en meng goed. Dek af en laat gedurende 3 uur rusten.
2. Verwarm de oven voor op 180 graden. Vorm het deeg in balletjes of halve manen. Plaats op een ingevette bakplaat en bak 15 tot 20 minuten in de voorverwarmde oven. Verwijderen uit de oven. Laat afkoelen op een rooster. Wanneer cookies zijn afgekoeld, rol in poedersuiker.

[1] Linda’s Fine Food, 500 FM 2324, Wimberley, TX 78676 (****-)