Something To Talk About (by Bonnie Raitt)

Vannacht dus Austin in geweest. Alleen, want ja er moest wel iemand bij Robbie blijven.

Austin bij nacht is bijzonder en waanzinnig. Ons hotel lag in de 6th Street. Gelijk bij de uitgang van het hotel begon het feest al, kroeg na kroeg, ramen open en overal livemuziek. Wel 100 kroegen aan één strip.

Op maandag avond! Dag na Memorial Day!

Bij 25 graden in de nacht loopt, zit, staat, ligt iedereen buiten of hangt binnen. Groepjes mensen die van café naar café zwerven, muziekliefhebbers die kritisch beschouwen wat op het podium gebeurt, zwervers, kroegtijgers en vaste klanten. Alles zwerft tussen de cafés. Politie in nonchalante houding met de kont op de te grote dienstwagen houdt de wacht.

Binnen en buiten lopen ook vrolijk door elkaar. Je loopt een kroeg binnen, dat is eigenlijk een patio, met daarachter nog een café. Je loopt een pand in en de band speelt boven op het dak in de open lucht of voor en achter in de kroeg staan alle ramen en deuren wagenwijd open. Binnen en buiten is één.

In de meeste kroegen staan 3 bandjes per avond gepland. Ik heb in 2,5 uur zwerven door de 6th Street en de warehousedistrict (de andere muziekbuurt) van alles gezien, van subliem tot slecht, van flamenco tot house. Maar het meest soul en blues.

Ik zag een scheurende zwarte blueser die zijn longen eruit blies op de mondharp.

Ik zag een soulzangeres met een strot zo sterk dat ze niet eens een band nodig had. Ze had een jurkje aan dat ze waarschijnlijk 10 jaar geleden heeft aangeschaft en aan gedaan, en nu nog slechts met bandenlichters te verwijderen is. Daardoor ontstonden ook 3 hele fijne lagen vet. Alleen de volgorde van de lagen deed vermoeden dat de bovenste laag de borsten waren. Aan vorm en inhoud was het niet af te lezen.

Ik zag, onder genot van een biertje (Fat Tire), een jonge meid op het dak van een fabriek een heerlijke versie van de “Angel van Montgomery” vertolken waarbij ik alleen maar kon denken: “Ilse DeLange, eat your heart out”.

En natuurlijk zag ik vele Rip-Offs van Stevie Ray Vaughan. Wie wil niet de opvolger van “de zoon van Austin” zijn. De meesten leken wel een beetje op Stevie, maar haalden het niet.

Tot ik in een kroeg met de originele naam “Friends” kwam. Daar stond een jochie van 17 jaar zo waanzinnig vies, vuig, goor, lekker, smerig, vanuit het hart gitaar te spelen op een manier die wel heel erg deed denken aan het origineel. Als ik al in reïncarnatie zou geloven, dan was ik er vast van overtuigd dat ik de reïncarnatie van Stevie Ray heb gezien. Daar dus maar een uurtje blijven hangen.

Maar ook lekkere soulbands, honky-tonky bluesbands, flamingo-gitaristen, rockbandjes, blues-brother-acts en singer-songwriters. En alles schalt over straat om de klanten te lokken.

Na 6 Fat Tire’s en moeie voeten ging ik als een tevreden mens naar het hotel. Ik ben in het verkeerde land geboren, dat werd weer eens duidelijk. Ik hoor hier.....

Toen ik dat de volgende ochtend aan Robbie vertelde, meldde ze in één ruk er achteraan: “Als je gaat verhuizen naar Amerika dan ga ik niet mee, ik ga wel bij Amber wonen” (heb je een kamertje Cindy?) “en dan kom ik wel gewoon de vakanties naar jullie toe. Anders ga ik jullie missen.”

De volgende dag hebben we na een ontbijt uit de bakkerij van het hotel (ja ja, de hotel had een eigen brood, cake en taartenbakkerij, kon je vanuit de eetzaal inkijken) zijn we met Robbie naar het Childrensmuseum gegaan, daarna even een koude poel opgezocht, om in de namiddag nog even papa’s en mama’s favoriete hobby te doen: “Supermarktje kijken”.

Vandaag was Wholefoods aan de beurt. Wholefoods heeft zijn eerste/hoofd/show-vestiging in Austin (zit nu over heel Amerika) en heeft alleen maar “gezonde” en verantwoorde spullen. Wat een waanzinnig mooie supermarkt zeg! In de eerste plaats gewoon mooi in de zin van “mooi ontwerp” en “mooie inrichting”. Mooie houten vloeren, counters van hout en metaal, mooie ellipsvormige stellingen. Maar ook: wat veel lekkere spullen en wat mooi gedaan. Zo heeft bijvoorbeeld de afdeling vlees naast allemaal verantwoord vlees en vers gemaakte worsten (wordt gevuld met knoflook of blueberries of pepers of kaas of Italiaanse kruiden of noten....) ook een bar waar je ter plekke lekker kunt genieten van vlees vers van de BBQ.

Er zijn door de winkel heen veel barretjes en counters waar je de verse producten kunt eten. En aan de uitgang een waanzinnige grote “snackbar” waar van alles te eten en te drinken is. Zeg maar een soort “la Place” maar dan maal 3 en met een veel luxere uitstraling. Alles vers voor je neus klaargemaakt...en nog gezond ook. Zie je wel, gezond kan leuk zijn...Top! Mooie afsluiter van de dag, al hebben we op de terugweg kennis gemaakt met Austin-traffic, daadoor duurde de rit naar huis wel erg lang. Gelukkig hadden we Italiaanse Lamsworstjes met bonensalade van de counter van Wholefoods[1] meegenomen. Eten was dus in mum van tijd klaar.

Recept van de dag

Three Bean Salade

- 1 kop quinoa, ongekookt

- Zout en gemalen zwarte peper

- 250 gram sperziebonen, schoongemaakt, gesneden in 2-inch stukjes, gekookt en gespoeld in koud water

- 1,5 koppen Tuinbonen, dubbel gedopt uit de diepvries

- 1/2 kop geroosterde rode paprika's, in stukje gehakt

- 1 blik kidneybonen, afgespoeld en uitgelekt

- 1/4 kopje Italiaanse dressing

- 1 theelepel dragon

1. Spoel quinoa af onder koud stromend water. Breng 2 kopjes water aan de kook in een kleine pan. Doe de  quinoa en een snufje zout in het water. Zet het vuur lager, dek af en kook tot ze gaar zijn en de vloeistof is geabsorbeerd (15 tot 20 minuten) Deksel er af en laten afkoelen.

2. Doe gekoelde quinoa, groene bonen, tuinbonen, paprika, bruine bonen, dressing, dragon, zout en peper in een grote kom en meng goed. Serveer gekoeld of op kamertemperatuur.

Lekker met een lamsworst

[1] Wholefoods Market Flagship, 525 N Lamar Boulevard, TX 78703