Lover of the Bayou (by Mudcrutch)

Met pijn in ons hart hebben we vanochtend New Orléans verlaten. Via een lange brug over de Ponchartrain-Lake (één van de grootste zoutwatermeren van de VS) zijn we terecht gekomen in de Bayou’s van Slindell[1].

In een platbodemboot, onder begeleiding van een echte “Bayouman”, hebben we een tocht gemaakt door de grootste swamp van de Verenigde Staten. Vogels, slangen, spinnen, wilde rijst, eeuwenoude bomen, schildpadden, tropische planten, vissen en......nanoenanoenanoe.......alligators rijzen op uit het geheimzinnige en o zo gevaarlijke water van de Bayou. Het was een heerlijk tochtje door een uniek landschap.

Na de lunch (op voorspraak van de “Bayouman” Gumbo-soep gegeten bij Pecks[2]) zijn we via de Blues-Highway (interstate 61 north) naar Natchez gereisd. Een scenic-highway die de Mississippi volgt, maar ook de bakermat is van de slavernij in de katoenplantages en daarmee van de blues (en daarmee van alle populaire muziek die we nu kennen). Historische grond dus.

We kwamen wat laat aan in Natchez en dan is het zoeken naar een slaapplek toch een beetje een haastklus. In eerste instantie klopten we aan bij een Guesthouse in het midden van de stad. Het bord bij de ingang meldde “Vacancy”. Het was een mooi, enigszins vervallen Victoriaans pand met grote overdekte balkons aan de zijkant, voorzien van grote schommelstoelen en wit pitriet meubilair en waaiers aan het plafond.  Maar alles was leeg.....heel leeg. Gordijnen wapperden losjes in de warme wind. We deden de deur open (uiteraard kraakte die een beetje) en zagen een lange gang, met aan de wanden reusachtige schilderijen van vorige bewoners (?) en helemaal achter in de gang stond een lange, enigszins smoezelige man ons op te wachten. Z’n bril een beetje te dik, de randen van de boord van zijn bloes versleten zodat het karton zichtbaar wordt en zijn tanden een beetje te geel/bruin. Alles leek een beetje vergane glorie: ooit waarschijnlijk van hoog afwerkingniveau, maar het had de tand des tijd niet helemaal doorstaan. Zowel pand als receptionist. Slijtageplekken in het tapijt, afgebladderde verf en alles net niet helemaal schoon. De man wilde ons gelijk naar een kamer begeleiden. Toch maar even de prijs vragen. Gelukkig......te duur......wegwezen.......”This place looked haunted” hahahahahahaha (moet je horen als een hol gelach van een zware stem....).

Na nog drie rondjes door Natchez stopten we voor de deur van een mooi statig huisje, met vermelding “Bed & Breakfast”. Na de eigenaar via de telefoon naast de voordeur te hebben opgeroepen, werden we binnen geleid. Een mooi Victoriaans huis; klassiek maar stijlvol. Het hele huis was voor ons, vertelde de mevrouw. Wijn, fruit, fris lag er voor het grijpen en morgen om half acht zou ze een ontbijtje voor ons komen koken. En dat voor 100 dollar....want vertelde de mevrouw: de  Mississippi loopt vrijwel voor haar deur (om met vrij naar Koot en Bie te spreken: ik zou vanuit m’n raam zo iemand de Mississippi in kunnen mikken) en deze heeft momenteel de hoogste stand in 200 honderd jaar bereikt. Iedereen is dus bang voor overstromingen. Toeristen blijven weg. Da’s ook in een groot deel van de Mississippi-area aan de hand. Maar Natchez ligt hoog en droog op een rots van 150 meter. Niks aan het handje dus. Maar ja dat weten de meeste Amerikanen niet (dus behalve de topografie buiten de VS, kennen ze ook die van hun eigen land niet).

We hebben gegeten in café Magnolia[3], pal aan de Mississippi. Maar waar het terras normaal gesproken uitzicht biedt op de “mighty river”, keken we nu tegen net geïnstalleerde nooddijken aan die moeten voorkomen dat de Mississippi de komende dagen de cafés en restaurants aan de kade wegspoelt.

Wat we gegeten hebben? Onder andere grits (ja zoek dat nu maar eens op in een Nederlands kookboek) met kaas, pittige saus en grote gebakken garnalen en catfish from the mighty Mississippi.

Recept van de dag

 Garnalen en Grits

• 4 kopjes water
• zout en peper
• 1 kopje grits (Maïsgriesmeel)
• 3 eetlepel boter
• 2 kopjes cheddar kaas, geraspt
• 250 gram garnalen, gepeld en schoongemaakt
• 6 plakjes bacon, in stukjes
• 4 theelepel citroensap
• 2 eetlepel peterselie, fijngehakt
• 1 kopjes lente-uitje, fijngesneden
• 1 teen knoflook, fijngehakt

1. Breng het water aan de kook. Voeg zout en peper toe. Voeg grits toe en kook tot het water is geabsorbeerd (ongeveer 20 tot 25 minuten). Haal van het vuur en roer de boter en de kaas erdoor.
2. Spoel garnalen en dep ze droog. Bak de spekblokjes in een grote koekenpan tot ze bruin zijn. Goed laten uitlekken. In vet garnalen bakken roze worden. Voeg citroensap, gehakte spek, peterselie, sjalotjes en knoflook toe. Sauteer 3 minuten.
3. Schep grits in een serveerschaal. Garneer de garnalen in een grote cirkel op de grits. Schenk saus erover. Peterselie erover strooien en dien meteen op.

[1] Honey Island Swamp, 41490 Crawford Landing Road, Slidell, LA 70461

[2] Peck’s Seafood Restaurant, 2315 Gause Boulevard, Slidell, LA 70461 (***--)

[3] Magnolia Grill, 49 Silver Street, Natchez, MS 39120 (***--)