Surfin’ USA (by the Beach Boys)

Drie maanden zijn om. Nog een kwart van onze vier maanden te gaan. Dat hebben Erica en ik gisteren gevierd met een glas Champagne met verse perziksap (gisteren geplukt) in het bubbelbad onder een heldere hemel vol fonkelende sterren.

Dat maakte mijn 5 kilometer rennen op het strand tot een hel. Voelde als de marathon. Niet dat ik die ooit gelopen heb, of ga lopen, maar de benen waren lood. Dat maakt dat ik niet in de flow geraakte en dus des te meer op het strand zie.

Nu kom ik elke ochtend dat in hard loop dezelfde vrouw tegen. Maar vandaag zag ik haar door gebrek aan “flow” (en tempo) extra duidelijk.

Ze heeft een blonde Golden Retriever bij zich die speels om haar heen drentelt en een zeer kwieke en fitte indruk maakt. Dat in tegenstelling tot zijn baasje. De vrouw wankelt als een dronkeman over het strand. Ze is lang, dun, op het iele af. Ze draagt een zonneklep met een doek om haar achterhoofd te beschermen. Om haar nek draagt ze een enorm dikke steunband die haar wankele nek blijkbaar stabiel moet houden.

Haar linkerhand staat altijd in een hoek van 90 graden. Haar rechterhand hangt krachteloos naast haar lichaam en houdt op slappe wijze de hondenriem vast. Ze draagt een donkerblauw trainingsjack wat 5 maten te groot lijkt om haar fragiele lijf. Haar grijze flanellen trainingsbroek heeft nog het meest weg van een pyamabroek. Haar grote witte sportschoenen lijken immens onder haar fragiele lijf.

Ze stapt zeer voorzichtig over het strand waarbij haar pasjes niet groter dan 20 centimeter zijn. Telkens als zij haar linker voet op de grond zet gooit ze voorzichtig haar lichaam naar voren waardoor haar rechterbeen als het ware enkele centimeters naar voren wordt gegooid. Enige controle over de rechterbeen lijkt er niet te zijn. Het lijkt een lukrake gok waar haar rechterbeen terecht komt.

Zo komt ze decimeter voor decimeter vooruit op het strand. Waarbij elke stap de laatste lijkt. Ze kan zo omvallen.

Als haar hond aangelijnd moet worden, of zij moet de vieze hoop van de hond van het strand ruimen, dan roept ze de hond met haar zachte stem. Hij reageert onmiddellijk. Hij gaat dan dwars voor haar staan en zij laat zich op haar knieën vallen om vervolgens haar bovenlijf op de Golden Retriever te storten. Hij fungeert als het ware als haar airbag. De eerste keer dat ik het zag liep ik al op de vrouw af omdat ik dacht dat ze op het strand stierf. Maar snel zag ik dat zowel hond als vrouw exact wisten wat er ging gebeuren. Als de vrouw geknield haar ding heeft gedaan staat ze op door haar handen op de hond zijn rug te zetten en zich langzaam weer in de staande stand te zetten. En na enige tellen evenwicht gezocht te hebben, hervat ze haar mechanische “walk”. De Golden Retriever hervat zijn spel op het strand.

Gezien de plekken waar ik haar op het strand tegen kom, moet ze zo minimaal 5 kilometer per dag zo over het strand strompelen. Heel bijzonder.

Maar goed.....wij zijn dus drie maand onderweg.

Recept van de dag

Cuban Style Pulled Pork Sandwich

• 2,5 kilogram varkensgebraad (schouder, entrecôte)
• 3 teen knoflook, gepeld en geschaafd
• 1/2 kop sinaasappelsap
• 1/2 kop citroensap
• 1 eetlepel oregano
• 1 eetlepel komijn
• 1 theelepel zwarte peper
• 1 eetlepel zout, naar smaak
• 1 ui, gesneden
• mosterd
• picalilly
• 1 foccacia

1. Haal het vet van het varkensvlees. Snijd kleine gaatjes in het vlees en steek er de plakjes knoflook in.
2. Doe de rest (behalve de mosterd, piccalilly en foccacia) in een grote plastic zak. Schud om goed te mengen. Doe het varkensvlees erbij en laat de zak minimaal 8 uur in de koelkast marineren.
3. Haal het vlees uit de zak en schud overtollige marinade van het vlees. Zet de oven op op 120 graden. Leg het vlees in een pan en laat het minimaal 6 uur braden in de oven. Draai tijden het bakken 1 keer.
4. Haal het vlees uit de oven en trek het vlees als draadjes uit elkaar. Rooster de foccacia en besmeer met mosterd en piccalilly. Leg het vlees er op.