Peaches En Regalia (by Frank Zappa)

Op ons vaste ochtend-koffie-adres, Kelley’s, werden we vandaag overwelmd door de grijze plaag. Zeker 25 ligfietsen, racefietsen en 3-wiel-ligfietsen stonden voor de deur van het kleine koffiehuisje van Kelley. De stoep en het zaakje waren vergeven van (voornamelijk) mannen waarbij de jongste ongeveer 60 was en de oudste 85 jaar oud. Allemaal gekleed in wielerkleding. Eén van de oudste heren sprak ons aan en vroeg of het klopt dat we Dutch zijn. Hmmm, klopt. “Oké”, zegt’ie, “than I have a question: is it Voorman?” (Nederlandse uitspraak) of Voerman (Nederlandse uitspraak) when you write a guys name with a dubble O. Vervolgens komt er een heel gesprek op gang over talen, taalonderwijs, uitspraken en verschillen daartussen. Hij en zijn vrouw waren allebei taalleraren (Engels, Frans, Spaans, Italiaans, Russisch) en kijkend naar de Tour de France ergerden zij zich dood aan Amerikaanse commentatoren die alle Nederlandse en Belgische namen uitspraken op een Engelse manier. De hele uitzending zit hij zich met zijn vrouw op te winden over deze misstand. Langzaam verplaatst het gesprek zich naar onze reis, de nieuwe taal voor Amerika in 2050 (Spanglish), Madeira en vervolgens naar hun fietsclub. Hij is verbaasd dat hij ons nooit eerder heeft gezien, want elke dag rijden hij en 15 “fietsvrienden” van Morro Bay naar Cayucos Canyon (enkele kilometers buiten Cayucos), zo’n 40 kilometer. En omdat hun lichaam (gemiddelde leeftijd 70 jaar) hun een beetje in de steek laat als gevolg van rugklachten, conditieverlies, evenwichtsstoornissen en trillende ledematen, rijden de meeste fietsmaten nu op een driewieler-ligfiets. Dat gaat sneller, eenvoudiger, minder zwaar (want geen tegenwind) en veiliger. En, vertelt hij, omdat we twee wielen achter hebben denken automobilisten dat we gehandicapten zijn en in een rolstoel zitten, dus rijden ze in een langzame boog om ons heen. Of het lekker rijdt, willen we weten. “Yeah!” en hij krijgt glinstering in je ogen. “Heb je wel eens kart gereden?” vraagt hij. “Nou het is net als een kleine kart, je hoopt in de afdaling op lekker scherpe bochten om door heen te scheuren.” 80 jaar is’ie zeker....mooi toch, elke dag lekker scheuren op je fiets met je vrienden, elke dag kopje koffie met cake bij Kelley en elke dag een praatje.

Als hij op zijn fiets stapt (of eigenlijk gaat liggen....nog knap hoe soepel hij de ligfiets in-/opstapt...ik ben al blij met een hoge auto) zwaait hij ons uit en we zien hem druk gebarend zijn vrienden vertellen over “those Dutch guys he just met”.

Na de koffie en “some serious homework” (quote van Robbie) zijn we afgereisd naar Avila Beach, een klein badplaatsje hier een half uur vandaan. Daar is een leuke boerderij waar kinderen dieren mogen voeren (wel met eigen gekochte organisch geteelde sla...), ze zelf geteelde groente verkopen, eigen gemaakt ijs hebben, vruchtengebak bakken, courgettebrood uit de oven halen, jam en fudge gieten. En, niet onbelangrijk, je met de tractor mee mag om je eigen perziken te plukken.

Met z’n allen op de boerenkar stof happend achter de tractor om vervolgens met 30 anderen (weer veel Mexicanen) in de boomgaard je eigen portie perziken te plukken. Er waren ons al heel wat mensen voor geweest. Dus alles op reguliere plukhoogte was al weg. Dan maar de grote truc: Robbie op mijn schouders en ik op haar aanwijzingen door de boomgaard manoeuvrerend om de lekkere zoete perziken uit de boom te plukken en in ons kistje te leggen.

Onderweg nog twee “Cows-ears” gekocht voor Cooper. Zou volgens zijn baasje de ultieme traktatie zijn. Robbie heeft onderweg met de gedroogde koeienoren reuze plezier gehad achter in de wagen. En Cooper ligt nu op het terras in de avondschemer zijn eerste oortje te versnoepen.

Recept van de dag

Witte chocolademousse met frozen Bellini

• 1 eiwit
• 6 eidooier
• 150 mililiter water
• 300 mililiter slagroom
• 200 gram witte chocolade
• 90 mililiter melk
• 4 gram gelatine
• 200 gram puree van witte perziken
• 200 mililiter prosecco
• 200 mililiter San Pellegrino water
• 120 gram glucose, (druivensuiker, natuurwinkel)
• 110 gram suiker
• 1 blaadje gelatine

1. Klop eiwit en eidooiers luchtig. Verwarm het water en de suiker tot 120'C en klop dit met een mixer door het eimengsel. Blijf kloppen tot het is afgekoeld. Klop de slagroom lobbig in een andere kom.
2. Smelt de chocolade. Breng de melk aan de kook en roer van het vuur af de gelatine erdoor. Roer door de chocola. Meng de chocolade en het eimengsel en spatel de lobbig geslagen room erdoor. Schenk in een cocktailglas en laat opstijven.
3. Breng voor de frozen bellini de prosecco met de perzikenpuree (hou iets achter om mee te garneren) aan de kook en los de suikers erin op. Haal de pan van het vuur, los de gelatine erin op en laat het mengsel afkoelen. Roer de San Pellegrino erdoor en draai een sorbet van het mengsel in de ijsmachine.
4. Serveer de chocolademousse met het ijs en de achtergehouden puree