Texas Flood (by Lyle Lovett)

Vandaag 500 kilometer door Texas gereden van Tyler naar Austin. Langzaam veranderden bossen in grote lappen weilanden, zwarte koeien met slappe nekken in de wei, grote Sue Ellen-ranches, olie pompende ja-knikkers op de velden, borden met “Save America Vote Republican”, kerken om de 1,5 kilometer (allemaal baptisten), hier en daar een cactus en pick-up trucks met een aanhanger vol paarden, koeien en klaveren. Hoe “Texas” wil je het hebben.

In een klein dorpje Jewett hebben we een plaatselijke Sunday Flea Market bezocht. Een markt vol met Texas-Trailer-Trash dat allerhande rommel en spulletjes verkoopt, die je zelden op een geinige Hollandse braderie vindt: puppies in kooien, geiten, kippen, mooi belts voor aan uw riem in maatje badkuip, kojboj-hoeden, leuke stierenhoorns voor aan de wand, tuinmeubilair gemaakt van boomstammen, paardrijdzadels, ijzerwerk voor al uw smid-werk, koeienschedels, koeienhuiden, geweren, pepperspray, sporen voor aan de laarzen en literflessen honing.

Nadat we de braderie hadden verlaten (heel gek, zonder aankopen) en we een klein uur waren doorgereden hebben we uiteindelijk geluncht in Rockdale[1].  Daar heeft Robbie haar eerste Corndog geproefd. Gezien de recensie zal het ook de laatste zijn. Zelden zo iets onbestemds gehad, de rookworst van de HEMA is er een culinair hoogstandje bij. Het is een stokje met daarop iets wat moet doorgaan voor worst (ik wil niet eens bedenken welke delen van een beest hiervoor zijn gebruikt) met daaromheen een soort van maisbrood. Dat geheel in de frituur. Ja, ik hoor je denken, waarom koop je dan zoiets.

Nou omdat de helft van Texas-trailer-trash op de braderie zo’n drol op een stokje aan het eten was. Dan denk je, dan moet het wat zijn...toch.....MIS.

Na nog een flink uur rijden zijn we nu, midden in Austin beland. Leuk hotel[2] aan de voet van the Texas State Capitol. Een flinke wandeling gemaakt door het centrum en geëindigd op de Lady Bird Lake trail om daar het beeld van de “zoon van Austin”, Stevie Ray Vaughan te betasten.

Stevie was één van de beste gitaristen (is mijn objectieve oordeel) ooit en is in Austin DE grote held van de muziekscène. Hij stierf in 1990 tijdens een tragisch helikopterongeluk. Hij had die avond opgetreden op het "Alpine Valley Festival" samen met Robert Cray, Buddy Guy en Eric Clapton. Om de sneeuwstorm te ontwijken en niet met de auto over de weg te hoeven, leende hij de helikopter van Eric Clapton. Fataal. Stevie Ray Vaughan werd maar 35 jaar oud.

De gouverneur van Texas heeft 3 oktober tot "Stevie Ray Vaughan Day" benoemd. In 1994 werd een het standbeeld onthuld aan de oever van het meer. Hij heeft met name in Amerika op de mensen veel indruk gemaakt met zijn onnavolgbaar soepele gitaarspel.

Leuke anekdote om dat te illustreren: In New Orléans raakte ik aan de praat met een man van een jaar of vijftig uit Atlanta. Hij vroeg (zoals Amerikanen altijd doen om het gesprek te openen) waar ik vandaan kwam. Voor het gemak zei ik “Amsterdam” (ik heb in andere gesprekken Almere geprobeerd, maar dat leidt tot reacties als: Oh ja, been there, with the silly men walking with the cheeses. Nee dat is Alkmaar. Oh, Yeah, Almere, with the giant flowermarket....no thats Aalsmeer...oh Yes.....Almere... you said?). Hij vertelde dat hij in zijn legertijd eens een dag vanuit Duitsland, waar hij gelegerd was, naar Amsterdam was geweest. Hij had daar een prachtige herinnering opgedaan: hij was namelijk ‘s avonds naar the Red Light District gegaan en had daar uit één van de cafés aan de Warmoesstraat een engelachtige bluessolo gehoord. Hij besloot naar binnen te gaan en zag daar een dunne jonge man op een podiumpje zitten, met een lange jas aan en een grote ronde hoed op, in zijn nek hing een bontje van een wasbeerstaart. Zijn gitaarspel was van ongekende schoonheid, de man uit Atlanta was totaal van zijn stuk. Zoiets moois had hij nog nooit gehoord. Bij het verlaten van de kroeg vroeg hij de krachtpatser aan de deur wie die Nederlandse jongen op dat podium was. De spierbundel antwoordde dat het een Amerikaan was die was komen binnenwaaien. Zijn naam moest hij even navragen...........Stevie Ray Vaughan. Twee jaar later zou Stevie in Amerika doorbreken als gitarist op het David Bowie Album “Let’s Dance” en zijn soloplaat “Texas Flood”.  Dit was nog altijd de mooiste herinnering die de man uit Atlanta had aan Amsterdam en de Warmoesstraat. Kleine wereld.....

En tot mijn grote spijt heb ik Stevie nooit live (in het eggie) aan het werk gezien,dus het voelde toch een beetje speciaal om even op zijn schouder te mogen leunen.

’s Avonds op een door klimop begroeid terras[3], midden in Austin gegeten. Viel nog niet mee om op een zondagavond downtown Austin een fatsoenlijk restaurant te vinden dat geopend was. Robbie heeft haar favorietje gevonden,……Hand Breaded Chicken Tenders.

Morgen gaan we de sleutel van ons huis in Wimberley halen (op het vliegveld van Austin) waar we de komende drie weken zullen bivakkeren. In de komende weken gaan we Austin dan nog een keer uitgebreider doen...

Recept van de dag

Hand Breaded Chicken Tenders

• 8 sneetjes wit brood
• 3 eetlepel Parmezaanse kaas, geraspt
• 2 eetlepel peterselie, fijngehakt
• 3/4 theelepel zeezout
• zwarte peper
• 1 kopje bloem
• 2 ei, losgeklopt
• 3 kipfilet
• plantaardige olie

1. Om paneermeel te maken: Scheur het brood in stukken. Spreid brood uit op een magnetronbestendig bord en zet magnetron op de hoogste stand gedurende 1 minuut voor het drogen van het brood. Laat afkoelen en maal het gedroogde brood in een keukenmachine fijn met de Parmezaanse kaas, peterselie, 3/4 theelepel zout en peper. Doe de bloem, eieren en broodkruim in 3 aparte ondiepe schalen.
2. Met de platte kant van een koksmes elke borst tot gelijke dikte slaan tussen de twee bladen van plasticfolie. Snijd de kip in vingerdikke reepjes en dep de kip droog. Bestrooi beide kanten met zout en peper. Dip elke strip in de bloem, door het ei en tenslotte door de paneermeel.  Druk de paneer goed aan. Leg de kipvingers op bakpapier.
3. Verhit de olie in een grote koekenpan op middelhoog vuur tot het heet is. Leg 2 of 3 reepjes kip tegelijk in de pan. Bak de kip zonder te draaien tot ze goudbruin zijn, ongeveer 2 minuten. Draai de kip om en bak tot de kip even bruin is aan de andere kant en de kip gaar is (ongeveer 2 tot 3 minuten). Herhaal dit met de resterende 2 borsten. Laat de kip op een doek uitlekken en gelijk opdienen.

[1] Texas Burger, 237 W Cameron Avenue, Rockdale, TX 76567 (*----)

[2] La Quinta Inn, 300 E 11th Street, Austin, TX 78701

[3] Hickory Street Bar Grill, 800 Cangress Avenue, Austin, TX 78701 (***--)