Dia nueve y el Camino fue dececionante

De weg is lang vandaag, in letterlijke zin (bijna 250 kilometer op min of meer dezelfde weg) als figuurlijk (de totale reisduur was bijna 5 uur). De hele weg loopt door de jungle van de Yucatan. Het wordt steeds heuvelachtiger en groener. Af en toe passeren we een groepje huizen, soms een dorpje. Veel armoedige huisjes en hutjes, maar als het dorp enige omvang heeft, is er altijd een centraal plein dat er erg goed verzorgd uit ziet. Vaak met een speeltuintje, bankjes, soms gymtoestellen en natuurlijk….een kerk. Maar altijd keuring onderhouden.

Het wegdek wordt per kilometer slechter. Gaten zo diep als kinderbadjes doemen ineens op. Verraderlijk, vooral omdat vaak hele delen prima te berijden zijn. Maar met 80 kilometer per uur door een gat heen denderen met een Chevrolet Aveo (modelletje “kan het nog iets goedkoper”)…..niet aan te raden, voelt niet lekker. Heel veel ander verkeer is er niet. Heel af en toe een tegenligger. Die zie je dan ook slingerend over de weg aankomen in een poging de kuilen te ontwijken door van links naar rechts over de gehele rijbaan te zwalken.
En de junglebegroeing neemt ook vanaf de zijkanten steeds meer van het afvalt. Op de weg zien we dode slangen en langs de kant van de weg door droogte gesneuvelde koeien.

In Hopelchén stoppen we even voor een break. Het blijkt een gezellig stadje. Er staan diverse kraampjes rond de centrale rotonde, het parkje zit vol met mannetjes die gezellig kletsen en er speelt wat jong muzikaal talent Mexicaanse deuntjes. Brommertaxitjes rijden af en aan met nieuwe bezoekers. We kopen een koude cola bij de drogist en voegen ons bij de heertjes onder een grote boom. Altijd leuk om even naar te kijken. Een paar heren doen nog even een dansje op de klanken van het jeugdorkest.

Bij de kerk is duidelijk dat de dienst net is begonnen met zang. Voor de kerk staan 2 nonnen, met voor hun uitgestald dozen voor met zelfgebakken taarten en koekjes. Gebakken voor een goed doel. Ik neem de pīna-taart. Een heerlijk luchtige taart met ananas, verser dan vers.

Het tweede deel van de rit gaat qua wegdek nog moeizamer, eigenlijk moet ik ongeveer 50 km per uur aanhouden om de gaten goed te kunnen ontwijken. Daarom arriveren we pas om half drie arin Xpujil, vlak bij onze eindbestemming. Een rommelig maar heel druk stadje, met veel verkeer, veel winkeltjes en een paar prachtige kunstwerken op rotondes. De kunstwerken detoneren behoorlijk met een rommelige omgeving. Net buiten de drukke  winkelstraat zien we een eettentje onder een groot zwart zeil dat is vastgemaakt aan een zeegroene houten gevel. Volgens internet een familierestaurantje met lekker eten. Ziet er alles behalve uitnodigend uit. Er ligt veel rommel op het terras, er lopen zwerfhonden, op elke tafel ligt een ander kleedje, in de deur hangen van schorten gemaakte gordijntjes en binnen staan de warme pannen met eten op eiertraytjes (als onderzetter). De menukaart is op de wand geschilderd.

Als we zitten op de plastic stoelen aan de houten tafels met plastic tafelkleed komt zoonlief ons uitleggen wat er allemaal te eten is. Als we het niet helemaal begrijpen, komt hij uit de keuken met een klein voorbeeldhapje. We eten lekker van de witte borden met blauwe rand: biefstuk op Mexicaanse wijze (met heel veel ui) en een soort kipschnitzel.

Volgegeten rijden we door naar onze overnachtingsplek: een ecolodge in de jungle. Een achttal prachtige huisjes met rieten daken die verspreid door de jungle zijn neergezet. Ieder huisje heeft zijn eigen  vrije uitzicht op de jungle door de enorme ramen aan de uiteinde van het bed. Hier houden we het wel twee dagen vol.

In de bar van het complexje eten we onder een afdakje nog een snack (Quesedilla’s, quacemole, bonenpuree en sikel pak. Chippie erbij, helemaal goed).

Glaasje Mezcal na en ik krijg gelijk geleerd hoe je een Mezcal behoort te drinken:

Mezcal met appel en sal de gusano

1 borrrelglaasje Mezcal
1 granny appel in partjes
1 agave-larf uit de fles mezcal
1 tl zeezout
1 tl gedoogde Mexicaanse chili, fijngehakt

Maak eerst de sal de gusano: Haal de larf uit de fles mezcal en droog hem af. Droog hem in de magnetron voor 10 seconden. Hak de larf in zo klein mogelijke stukjes.

Doe de zout, larf en chili in een vijzel zodat het goed mengt.

Leg de plakjes appel op de schaal en strooi de sal de gusano er over.

Doe de schijf appel met sal in de mond en neem dan een zipje van de mezcal. De smaken exploderen in je mond.

(PS je kan natuurlijk ook gewoon sal de gusano kopen. Scheelt weer gedoe met de larf.)