El undécimo dia y nu dia tren-maya comenzara a moverse

Een rit aan één stuk van Xpujil naar Bacalar. Duizend, echt duizenden vrachtwagens hebben we gezien. Van het soort “kiepwagen”. Lekker van het oude soort, met van die kachelrook uit een glanzende pijp.

En om de 2 kilometer (de hele 160 km lang) in- en uitritten voor deze vrachtwagens rechts van de weg. En bij elke in-/uitgang voor deze vrachtwagens twee Mexicanen met een oranje hesje, gele helm en vaak een mondkap tegen de stof en uitlaatgassen. Met een op het oog totaal willekeurige choreografie met hun oranje vlaggen zwaaiend proberen ze het verkeer af te remmen, te laten stoppen, snel door de laten rijden of voorrang te verlenen. Het leek vooral op een willekeurig gezwaai met de vlaggen. Maar goed. Mooier wordt de rit er niet van. En waarom dan die duizenden vrachtwagens. Mexico heeft zijn eigen Betuwelijn en die wordt gelegd in een grote cirkel over heel Yucatan heen. Het zal alle steden moeten verbinden middels spoor. Een behoorlijke klus dus en dat verklaart al die vrachtwagens.

En dan ga je op andere zaken letten. Zo is daar de totale overheersing van Coca-Cola in het landschap. Je kan geen dorpje doorrijden, en al zijn de winkeltjes of cafeetjes nog zo armetierig, negen van de tien keer prijkt ergens het logo van Coca-Cola. Zij beheersen de totale frisdrankmarkt. Er is geen land in de wereld waar meer Coca Cola wordt gedronken dan in Mexico. Zelfs meer dan in Amerika. Het is zelfs zo erg dat Coca Cola tentakels heeft in de politiek, in sommige steden de enige zoetwaterbron bezit voor de  productie (en cola daarmee goedkoper is dan drinkwater) omdat dat nu van ver moet komen, ze geïnfiltreerd zijn in religieuze ceremonies waar cola in plaats van heilig water wordt geschonken en subsidiëren ze elk zaakje dat Coca Cola op de muur wil schilderen (ze mogen dan op kosten van Coca Cola hun hele pandje schilderen). ‘Tis geen wonder dat je zoveel obese kinderen ziet. 

In Bacalar is het even schakelen. Het is een hip stadje aan een prachtige lagune, vlak bij de zee. De lagune is prachtig blauw. Maar ineens zijn we weer toerist tussen de toeristen. Het is hier beachclub na beachclub en overal komt uit de speakers een soort van hippe dance Mexicana. Effe wennen.

We verblijven in Amigos Hotelino, een soort mix tussen een hostel en een hotel. Beneden is een rommelige gezamenlijke huiskamer met tegels op de vloer en een groot bruin bankstel met twee grote fauteuils en een grenen eethoek met koffie attributen, een toaster, een magnetron en frisdrank er op. We worden hartelijk ontvangen door Horacio, de eigenaar. Aan de tafel op het terras met prachtig uitzicht over de lagune checkt hij ons in en legt uitgebreid uit wat de omgeving te bieden heeft. Z’n tuin loopt tot aan het water waarna er nog een steiger zeker 25 meter de lagune in gaat. Aan het einde van de steiger een klein rieten dak met daaronder tuinstoelen en een hangmat. We nemen er plaats en genieten meer dan een uur van het uitzicht (en de keiharde wind). Wel een leuk detail, de hotelkamer is weliswaar sober een ouderwets, maar de kraan is gemaakt van een enorme schelp met licht roze binnenkant. Een soort van enorme vulva waar (als je er zacht over wrijft…) water uit komt……….

Op advies van Horacio steken we de weg over en eten  tostada’s met inktvis, Maui-maui, en ceviche klaargemaakte garnalen. Heerlijk is het.

Het terrasje aan onze kamer kijkt uit over de de lagune en heeft ook een hangmat. Eenmaal zittend vallen we allebei in een lichte dommelslaap.

De avond lopen we langs de lagune naar het stadje, eten een taco met mole, en margaritas en een pina colada. De wind is gaan liggen en de lagune verdwijnt langzaam in de duisternis.

Tostadas de Ceviche de Pulpo (Octopus Ceviche)

• 500 gr verse octopus
• 2 tomaten fijngehakt
• 1 rode ui fijngehakt
• 4 eetlepels verse gehakte koriander
• 2 el verse gehakte dille
• 1/2 theelepel Worcestersaus
• 1/2 kopje tomatensap
• 3 limoenen
• zout
• peper
• 2 eetlepels olijfolie
• 10 kleine maïstortilla's
• Limoen in kwarten
• 4 radijsjes, in dunne plakjes
• 2 verse jalapeño pepers, dunne plakjes

Kook de octopus. Kook een glas water of genoeg om de octopus te bedekken. Het is niet nodig om zout toe te voegen, een halve witte ui voegen en de octopus ongeveer 30 min koken. Controleer elke 15 minuten, prik de octopus en hij voelt stevig aan, hij is gaar.

Laat de octopus afkoelen en snijd hem dan in stukken en doe hem in een kom.
Voeg de tomaat, ui, koriander, dille, Worcestersaus, tomatensap, limoensap, zout en peper en olijfolie toe, meng heel goed en laat minstens een uur in de koelkast staan voor het opdienen, zodat alle ingrediënten mooi mengen.

Om de tostadas te maken, verwarm de oven op 180 C graden. Leg de maïstortilla's op een ovenplaat en zet ze ongeveer 10 minuten in de oven of tot ze goudbruin zijn.

Leg wat octopus ceviche op een tostada, garneer met radijs, vers gehakte jalapeños, een beetje meer limoen. Eventueel wat komkommer, avocado of knapperige sla erbij.