Here I Am (by Lyle Lovett)

We hadden ons voorgenomen het advies van een 85 jarige fiets-liefhebber over te nemen en op een zonnige dag eens de Cayucos Creek af te fietsen. Eigenlijk vlak bij ons huis, maar verborgen achter de

Highway 1. En elke dag is zonnig, dus de vraag was: wanneer.....vandaag dus. En inderdaad een prachtige glooiende weg tussen de heuvels in het achterland van Cayucos leidde ons naar allerlei afgelegen boerderijen met groenten en fruit. Een soort Betuwe in de bergen, zeg maar.

Tussen de middag, voor het fietsen, hadden we geluncht bij Hoppe’s[1]. Het plaatselijke sjieke restaurant. Tenminste, het heeft die naam.

De binnenkomst was al fout. In geen velden of wegen een ober te bekennen. Uiteindelijk eentje gezocht. Plekje gevonden in een dinerzaal die volgens Robbie leek “op de eetzaal van een bejaardenhuis waar niet zo goed voor je gezorgd wordt”. Het kon niet raker.

Het duurde eindeloos voordat iemand ons kwam helpen, terwijl er legio personeel als een kip zonder kop rondliep. Toen de ober kwam nam hij snel de bestelling op en weer was de zaal leeg. Het eten was mager...letterlijk en figuurlijk. De Cayucos Summer Salade (“vol met groenten van het seizoen recht van het land van Cayucos” ) was een laf bordje sla met boontjes en een paar korreltjes linzen. terwijl we gisteren toch onderweg hadden gezien dat de landerijen vol liggen met de lekkerste groenten. En voordat alles afgeruimd was en we de rekening betaald hadden, waren er al weer vele minuten voorbij en was elke coördinatie tussen ober, plaatswijzer, keuken en waterhulp volledig zoek. Terwijl dat met twee gevulde tafeltjes toch niet zo heel ingewikkeld hoeft te zijn.

De dame naast ons vroeg de ober wat er voor gele stukjes in haar thais-geïnspireerde gerecht zaten. Ze waren taai, leken op lente-ui en smaakten niet lekker (weet u het al....ik zag ‘m van ver aankomen....citroengras). De ober keek meewarig in de restjes eten van de gast en zei dat hij ook maar wat gokte...nee, wist hij niet. Als de kok er was , zou hij het navragen. De ober en zijn antwoord hebben de dames niet meer terug gezien. Ik vermoed zomaar dat er vandaag helemaal geen kok was…….

Niks dus. Hoppe maar niet meer doen.

Onze fietstocht eindigde in de achtertuin van de “Brown Butter Cookie Company”[2]. Da’s een leuk bedrijfje. Twee vrouwen (Christa en Traci) bedachten dat ze koekjes wilden gaan bakken voor de kost. Ergens in 2009. Alleen, ze wilden lekkere koekjes maken. En met lekkere en goede ingrediënten. Tja en omgerekend zouden die koekjes dus een dollar per stuk moeten kosten. Een beetje Nederlander haakt dan af, maar deze vriendinnen niet.

Onder het motto “voor kwaliteit is altijd plek” startten ze een webwinkeltje met 2 soorten koekjes. Groot succes. Bij hun bakkerijtje in Cayucos hebben ze inmiddels een winkeltje gemaakt en ze leveren door heel Amerika, aan specialiteitenwinkeltjes, restaurants en particulieren. En in hun bakkerijtje is het altijd vol. Je kunt de dames aan een grote tafel zien zitten “koekjes-draaien”, het ruikt er naar het bruinen van de boter en de versgebakken koekjes, je wordt omringd door stapels verse koekjes en je mag alles proeven. En het assortiment is nog steeds beperkt tot 6 soorten koekjes. En lekker dat ze zijn...simpele zandkoekjes bestrooid met een paar korrels zeezout. Maar zo intens van smaak. Zelfs voor een dollar per stuk kun je ze niet laten liggen. En een groot succes. Ja zo stikt dit land van kleine en grote succesverhalen die The American Dream hoog houden....

Drie koekjes gekocht. Kopje koffie aan de overkant bij de counter gehaald en lekker op het strand opgepeuzeld.

Vanavond lekker gesnackt op de Farmers Market van Obispo en gekeken naar de meest uiteenlopende artiesten: snoeiharde hardrock inclusief tattoo’s, geitensikken, zwarte shirts en puntgitaren, pathetische cellist met de coup en de windmachine van Hans Klok, een weergaloze jongleer-act en bloedserieuze singer-songwriter op de piano. Dat allemaal midden op straat, in de uitlopers van de Farmers Market.

Recept van de dag

Brown Sugar Seasalt Cookies

• 14 eetlepel ongezouten boter
• 1/4 kop suiker
• 2 kop bruine basterdsuiker
• 2 kop bloem
• 1/2 theelepel baking soda
• 1/4 theelepel bakpoeder
• 1/2 theelepel zout
• 1 ei
• 1 eidooier
• 1 eetlepel vanille-extract
• grof zeezout

1. Verhit 10 eetlepels van de boter in een pan op middelhoog vuur tot het gesmolten is. Blijf de boter koken totdat het bruin is (een donker gouden kleur en geuren nootachtig). Doe de boter in een kom met de rest van de boter en blijf roeren totdat hij deze heeft opgenomen. Laat rusten gedurende 15 minuten.
2. Verwarm de oven voor op 180 graden. Meng in een ovenschaal de kristalsuiker en een ¼ kopje van de bruine suiker. Meng bloem, baking soda en bakpoeder in een kom. Voeg 1 ¾ cup bruine suiker en zout toe. De afgekoelde boter toevoegen en roeren tot er geen klontjes meer zijn. Voeg ei, dooier, en vanille boter mengsel en meng goed. Voeg dan de bloem toe en meng tot het één geheel is.
3. Rol het deeg in balletjes ongeveer 1 ½ cm in diameter, en rol de ballen door bruine en witte suiker mengsel. Plaats ballen ongeveer 2 cm van elkaar op bakpapier op de bakplaten. bestrooi ze met enkele korrels zeezout.
4. Bak de cookies tot ze zijn gezwollen en lichtbruin zijn (12 - 14 minuten). Afkoelen op de bakplaat gedurende 5 minuten. Daarna verder afkoelen op een rek.

[1] Hoppe’s Bistro & Wine Bar, 78 North Ocean Avenue, Cayucos, CA 93430 (*----)

[2] Brown Butter Cookie Company, 250 North Ocean Avenue, Cayucos, CA 93430 (*****)