Boots On (by Randy Houser)

Voldaan en klam van het zweet stonden we vanmorgen op.  Zevenendertig graden in de schaduw. Dit zou onze cowboydag worden. We voelden het aan alles.

Na een stevig, maar heerlijk, vers gemaakt ontbijtje in de chique ontbijtzaal van de Gruene Mansion Inn, vertrokken we naar de “Smilie” die ons zou veranderen in echte Texanen. We dachten, als we dan moeten inburgeren, dan maar goed. Waar kan dat beter dan in uber-Texas-cowboy nederzetting Gruene. Binnen no-time had “Smilie” ons omgetoverd in een klassiek cowboy-gezin. Of we op sjiek wilden, hoerig, stoer, arm, rijk, vuil, opgeruimd of lief......? We kozen voor sjiek. Dat wil zeggen.....Robbie koos onmiddellijk voor sjiek omdat dat natuurlijk de mooiste jurk met de meeste ruches gaf. Dus ja, dan is het voor ons slechts aanpassen. Nog even wat “props” erbij: parapluutje, cowboyhoed (oeh mijnheer wat een groot hoofd heeft u), pistooltje, lekkere riffle, kistje waarachter onze sokken werden verborgen, bloemstukje, holster en klaar is kees. Alles van achter dichtgeplakt met touwen en knijpers (nou ja dicht...de jurk die Erica uitzocht paste van voren perfect, maar van achter leek het er meer op alsof ze op weg was naar de operatiekamer en de zusters waren vergeten het operatieschort van achter te sluiten....ook sexy...maar dan anders).

Even lachen, even “mean” kijken, hoofdje draaien, dichter bij elkaar, in de camera kijken, riffle met één hand naar beneden richten en FLASH. Ja en als je dan even gevoeld hebt hoe het was in die tijd, hoe stoer dat voelt, hoe mooi het was (vooral Robbie wilde het liefst alle jurken uitproberen en ermee poseren, maar toegegeven een cowboyhoed en een geweer maken ineens een heel andere man van je....denk je), maar je merkt dat het toch een beetje lullig is als je wandelsokken moeten worden gecamoufleerd door eiken kisten met kleedjes en mandjes met bloemen.......ja dan zijn ingeburgerde Texanen niet meer te houden: slacht de koeien, rip hun huiden van het vlees, zet de leesten klaar, stik de zolen, want nu willen we allemaal LAARZEN: geen bergschoenen, slippers (laat staan van die vreemde rubber klompen die iedereen in Nederland draagt waarvan ik uit weerzin de naam niet kan onthouden), geen gympen, geen hardloopschoenen, geen waterschoentjes....nee ordinaire cowboylaarzen. Grote laarzen die geluid maken als je loopt, waar de neus een beetje van opkrult, opgestikt met wanstaltige afbeeldingen en ordinaire uitsneden....GEKOCHT!!!!!!!

Maar we hebben ons verder aangepast. Voor het eerst van ons leven hebben we in een restaurant een “doggie-bag” meegenomen. Amerikanen hebben de rare (of noem het bijzondere) gewoonte om in een restaurant de restanten die na de maaltijd nog op het bord achterblijven in een doosje mee te nemen naar huis. Wij hebben ons daar enorm over verbaasd. Niet dat ze het doen, dat wisten we wel. Maar we hebben er een beetje een sport van gemaakt om te kijken wat er in gaat en vooral hoe. Onsmakelijker kan eten soms gewoon niet zijn: afgekloven broodjes, chips die in de jus hebben gelegen, koude frieten, cake boven op vlees, koude aardappelpuree, aangevreten steaks, totaal ingestorte taartjes, kruimels van gehaktballen, botten met restjes kippenvlees, gestolde tomatensaus, lauw geworden salades. Alles wordt in een bakje gepropt om het thuis nog eens lekker op te warmen (?).

Maar vandaag kreeg Robbie als lunch geroosterde broodjes met parmezaan, met als dipsaus een mengelmoesje van artisjok (“lust ik niet!!!”), spinazie, kaas, knoflook en room. Ja en dat was hemels (“ja zo lust ik artisjok natuurlijk wel!!!!”), maar natuurlijk veel, veel, veel en veel te veel.

De ober zag dat. Hij liep met Robbie’s bord, met daarop een halve kom artisjokpuree en nog twee afgekloven broodjes, naar de keuken. 5 minuten later kwam hij terug met een keurige doorzichtige taartdoos met daarin een keurig afgesloten potje met artisjokpuree, 8 nieuw geroosterd broodjes met parmezaan en een hand vol kleurige snoepjes. Alsjeblieft!

Kijk, zo willen wij ook wel eens een “doggie-bag” proberen.

Recept van de dag

Artisjokken-spinaziedip

• 500 gram diepvriesspinazie, ontdooid
• artisjokharten, uitgelekt en piepklein gesneden
• 100 gram Parmezaanse kaas, geraspt
• 200 gram roomkaas
• 1 bol mozzarella, fijn gesneden
• 2 teen knoflook, uitgeperst

1. De oven voorverwarmen op 175 graden. Prak alle ingrediënten door elkaar tot een brij ontstaat, voeg wat zout en zwarte peper toe en schep alles in een ovenkom.
2. 25 minuten in oven zetten. Dien op met stukjes geroosterd brood en/of tortillachips.