Me and the Devil Blues (by Robert Johnson)

Vanochtend een wandeling gemaakt dwars door de katoenvelden, op zoek naar het graf van Robert Johnson. Het was bloedheet. Dat gaf Robbie op z’n minst een klein beetje een idee welke ontberingen de zwarte slaven hebben moeten ondergaan. Nou volgens Robbie was het voor haar ook niet leuk, zo ploeteren door de katoenvelden.

Het graf hebben we uiteraard gevonden. Het was op 8 mei de honderdste geboortedag van Robert Johnson, dus er lagen nog wat sporen van aanbidders die het graf afgelopen weken hadden bezocht.

Na de wandeling terug hebben we Greenwood zelf bezocht. Een plaatsje met twee gezichten. Er is een (wit) rijk deel, met mooie grote huizen met onberispelijk glad gemaaide gazonnetjes en huizen met uiterst smaakvolle (NOT!!) entrees met Griekse zuilen.

Daarnaast is er een deel van Greenwood waar je je toch even in de derde wereld waant. Gore bouwvallen van hutjes afgedekt met landbouwplastic, bergen afval en puin van huisraadresten, oude auto’s, onkruid meters hoog, zwarte kindertjes spelend in de rotzooi gekleed in lompen.

Robbie wilde graag naar een museum om te zien hoe het er vroeger met de slaven aan toe ging. In de folders stond vermeld dat er een klein museum was, net over het spoor. Dat bleek de “verkeerde” wijk. Jongens met  broeken op hun knieën, verwilderde honden, boze blikken en een museum dat nog het meeste weg had van een bouwkeet dat zojuist bezocht was door de Hell’s Angels op een dag dat de hele groep en masse met het verkeerde been uit bed was gestapt. In mijn poging om zo snel als mogelijk weg te komen uit deze wijk, reed ik natuurlijk uitgerekend een deel van de wijk in waar normaal een blanke zich niet laat zien (tenminste, wij meenden dat te lezen uit de blikken van de omstanders). Waarschijnlijk volstrekt onterecht, maar toch. Je voelt je even HEEEEEEEL wit en bent toch blij dat je er weer weg bent. Maar volgens Robbie weet je helemaal niet of ze ons niet aardig vinden.....terecht.

Het centrum liet in volle glorie zien wat de crisis voor Amerika heeft gedaan. Op 3 heel luxe kookscholen van (mijn favoriete fornuis) Viking na, zag het centrum er uit alsof er een storm had huisgehouden. Een paar winkels met opgekochte inventarissen van failliet verklaarde medeburgers waren eigenlijk de enige winkels die nog open waren. Niet echt aantrekkelijk om te bezoeken. Meestal zit er een zwarte man voor de deur, tand of wat kwijt, peuk in de hoek van de mond, bekertje aangelengde koude koffie in de hand, tot op de draad versleten gympen, een veel te grote vette spijkerbroek met opgerolde pijpen en een T-shirt zonder mouwen die in volle glorie de spichtige bovenarmen tonen. Uiteraard krijg je wel een vriendelijk “how are you’ll today”, maar een visitekaartje voor de zaak zou ik het niet willen noemen (ook de enorme rotzooi in de winkels trouwens niet).

De rest van de winkels was leeg, was slechts 2 dagen per week geopend, stond te huur of was net gesloten. Zelfs het pand van het eerste radiostation in Amerika dat zwarte muziek draaide (gospel op zondag  met in het orkest een 17 jarige B.B. King op gitaar), waar jarenlang een goed restaurant was gehuisvest, stond nu te huur. Zonde van zo’n monument.

Gelukkig was het beste restaurant van de stad[1] nog wel open en daar hebben we een enorme punt chocolade- en citroentaart (Lemon Icebox Pie) gegeten, allebei volledig afgedekt met een dikke laag eiwitschuim.

‘s Middag toch nog een leuk museum[2] bezocht met uiteraard veel memorabilia van Robert Johnson. Er zijn weliswaar maar twee foto’s van hem bekend, maar daar kun je nog veel leuke varianten op maken en een museum mee vol hangen. Daarnaast was er een zaal met gouden en platina platen afgestaan door wereldberoemde artiesten (Red Hot chili Peppers, Stones, The Who, Led Zeppelin, Bonnie Raitt, Eric Clapton, Joe Cocker, Keb’ Mo, John Mayer, etc). Het betrof platen waar volgens de artiesten zelf de invloed van Robert Johnson duidelijk hoorbaar is.

Veder uiteraard veel over de burgeroorlogen, katoenindustrie en indianen. Had Robbie toch nog haar Museum gehad.

Morgen wordt het rijden geblazen. We moeten zien dat we binnen 2 dagen in Texas zijn. Dat kan, maar dan moeten we wel doorrijden. Mooie rit, maar lang, langer, langst.......

Recept van de dag

Citroen Icebox Pie

• 1 graham cracker korst, (kant en klare taartbodem)
• 2 pakjes roomkaas, zacht
• 1 blikje gecondenseerde melk
• 2 citroenen, geperst
• 1 theelepel citroenschil
• slagroom, stijfgeklopt
• munt, garnering

1. In een middelgrote mengkom: sla roomkaas luchtig. Voeg gecondenseerde melk, citroensap en citroenschil toe. Mix tot een glad mengsel.
2. Schenk het mengsel in de taartbodem. In koelkast minstens 2 uur opstijven voor het opdienen. Garneer met slagroom en muntblaadjes.

[1] The Crystal Grill, 433 Carrollton Avenue, Greenwood, MS 38930 (***--)

[2] Cottonlandia Museum, 1608 Highway 82 W, Greenwood, MS 38930