Find A Way (by the Statesboro Revue)

De avond vooraf had ik al een wandeling gemaakt door Disney-downtown. Ik moest een manier verzinnen om, of onder mijn bezoek aan Disney uit te komen, of om in de flow te raken van Disney. Anders was er geen redden aan. Onwaarschijnlijk druk was het dinsdagavond, drommen mensen liepen uit en om het park en ik vreesde voor het ergste voor de volgende dag.

Ik kreeg al nachtmerries van drommen te dikke Amerikanen die in een “dikke-stront-door-een trechter-tempo”, lijf aan lijf, door het veel te vrolijke park zouden lopen, buggies voortduwend met veel te mollige, jengelende kinderen, volgestouwd met pluche monsters-Inc figuurtjes, terwijl ze aan grote roze met paarse lollies likten, met hun star-trek zwaarden rondzwaaien, vuisten vol popcorn in hun open monden zouden wegwerken, dikke druppels roomijs van hun kin zouden lekken op hun bezwete Mickeymouse t-shirt en met grote rose/grijze slijmdraad tongen de uit de hamburger weggelopen uitjes met mosterd en ketchup van hun worstenvingertjes likten, om na een binnensmonds boertje, zes stengels versgebakken Churros met veel te veel poedersuiker naar binnen te werken. En dan mij de hele tijd per ongeluk aanstootten als ze hun vieze smoeltjes met hun mouwen proberen schoon te wrijven. Een alles behalve prettig vooruitzicht.

Na het motelontbijt (loeihete koffie en een cakeje uit cellofaan) vol goede moed (en tegenzin) naar de Disney ingang hier om de hoek gelopen. Rond om mij heen was al een opgewonden vrolijkheid van Robbie en andere kinderen voelbaar. Het hing in de lucht.

Bij binnenkomst staat al het personeel van Disney wat op dat moment even niks te doen heeft in een lange rij langs de stoeprand van Mainstreet met een witte Mickey-handschoen (gimmie high 4) ons allervrolijkst een prettig verblijf in Disney “and a lovely day” te wensen. En al is de vrolijkheid nog zo gekunsteld, maar goed geacteerd, hij is uiteindelijk niet te ontlopen en aan het einde van Mainstreet heb ik zelfs een goed humeur en maak een klein vreugdedansje op “Yo Ho Yo Ho je krijgt het niet kado” (wat natuurlijk op zich al weer een deprimerende gedachte is). Een soort Viagra voor matigend werkend goed-humeur.

Als het dan ook nog een klein beetje gaat miezeren en dus al te grote bezoekersaantallen wegblijven, wordt het toch nog gezellig.

We draaien rondjes in gele autootjes met Roger Rabbit in ToonTown, inspecteren het huis van Minnie en Mickey op bouwstijl en inrichting, gaan mee in de wondere wereld van Alice en nemen de verkeerde (en dus de goede) afslag, beklimmen de Tree-hut van Tarzan en de aantrekkelijke Jane ( in het Nederlands ook nog eens met het zacht-hese zangerige stemgeluid van Katja, wat wil een man nog meer), rijden met een Jeep over hobbelige wegen achter Indiana Jones aan dwars door een tempel van de een-oog-god terwijl een enorme stenen kogel ons bijna plet, nemen de trein in een hoek van 90 graden van Thundermountain af, worden kletsnat in Splash Mountain als we de waterval worden afgestort, draaien ons dol in de kop en schotel op een Tea-party, zingen uit volle borst mee met de vogels in de Tiki-room (met Ananasreclame van Dole), zien een aangevreten zebra tijdens de amazone-boot-tocht met een broertje van Bert Visscher als gids, kanoën ons een breuk op de rivier terwijl de mevrouw voor ons in plaats van te peddelen haar peddel gebruikt als grote soeplepel om al het water van de rivier in de kano te werken, schieten we groene monsters uit de lucht op verzoek van Buzz Lightyear, takelen een aangevreten lijk met schatkist op uit de wateren van schateiland, kregen een onverstaanbare rondleiding door minisprookjes van een bootsvrouw op speed, rijden we rondjes in een race-mobiel en haalt Robbie en passant haar rijbewijs, eten[1] kleffe Jambalaya onder de donkere nep-sterrenhemel van New Orleans terwijl de bootjes van Johnny Dep/Keith Richards ons passeren en sluiten de dag af met een rondje in de Geert-Wilders-Gondel (1235 dansende poppetjes uit achterlijke culturen en 4 Nederlandse poppetjes op klompen die tenminste normaal en aangepast op drie ganzen passen onder een molen in een weiland vol zacht deinende tulpen, it’s a small world after all.....).

En onder het genot van een dikke ijsco zien we, terwijl Tinkerbell glinsterend boven ons door het helder-donkere luchtruim zweeft, hoe Disney onze laatste centen heeft uitgegeven aan spetterende vuurpijlen en keiharde gladde musicaldeunen die homo’s en kinderen altijd leuk vinden (het vuurwerk was bijna zo spectaculair als dat van Oom Willie in Doetinchem elk jaar met Oud en Nieuw).

Ach, ik weet niet wat het is, maar op één of andere manier werkt het in Disney en is het onmogelijk chagrijnig, cynisch, boos, somber of donker te blijven in the Magic Kingdom. Als je mensen overstelpt met vrolijkheid gaat men uiteindelijk toch voor de bijl. Het is net als met lachen. Als je spiegelneuronen naar behoren werken, is het uiteindelijk onmogelijk om niet mee te lachen als 10 mensen om je heen bulderen van het lachen.

Het werkt.

Werkt overigens ook zo met gapen....en dat doen ze om me heen. Oh nee, iedereen slaapt al en ik zit hier nog sneu een stukje te typen. Na meer dan 12 uur in Mickeyland is iedereen (en alles aan mijn lijf) moe. En zachtjes klinkt door mijn hoofd het PVV-clublied door mijn hoofd....”it’s a small world after all, it’s a small world after all.........................

Recept van de dag

Monte Christo Sandwich

• 18 snee brood
• boter
• 6 plakjes ham
• 6 plakjes kalkoen
• 12 plakjes Zwitserse kaas, of Gruyere kaas
• mosterd
• mayonaise
• 3 eieren
• 1/3 kopje melk
• 1/8 theelepel zout
• poedersuiker

1. Voor elke sandwich gebruik je drie sneetjes brood. Boter de ene kant van het brood. Afdekken met een plakje ham en een plakje kalkoen. Beboter aan beide zijden van het tweede sneetje brood en verdeel een beetje mosterd en/of mayonaise.
2. Daar bovenop kalkoen of ham en twee dunne plakjes van de kaas. Boter derde snee en leg die er boven op. Druk de sandwich lichtjes aan en verwijder korsten. Diagonaal in helften snijden en vastzetten met tandenstokers.
3. Klop de eieren met melk en zout. Dip sandwichhelften in het eimengsel en bak ze op een hete koekenpan of bakplaat in. Bak ze aan alle kanten bruin. Laat uitlekken. Verwijder de tandenstokers voor het serveren. Bestrooi met poedersuiker.

[1] Blue Bayou, Disneyland, 1313 S. Harbor Boulevard, Anaheim, CA 92902 (*----)