Half Moon Bay (by Train)

10 augustus 2011 - Half Moon Bay, California, Verenigde Staten

De ochtend begon wat chaotisch. Opruimen, alles afsluiten, auto inpakken. Van UPS kregen we het bericht dat onze doos vol Amerika-relikwieën niet verstuurd kon worden. Oeps. Bleek allemaal mee te vallen, maar er moesten nog wat formaliteiten geregeld worden.

Gisteravond ontvingen we een geheimzinnige boodschap. Van de Peyton Family. Of we ons echt wilde houden aan ons voornemen om te ontbijten in Morro Bay Coffee[1]. Dat hadden we hun verteld dat gezien plek, tijd en benzinestations wij waarschijnlijk bij hun buurvrouw (eigenaar van het cafe) zouden ontbijten.

Dus na het bezoek aan UPS reden we nog 400 meter door en liepen het Morro Bay Cafe binnen. We stonden nog niet aan de balie om onze bestelling door te geven of de ober zei....ik heb een tasje voor jullie van de Peyton Family.

In een kartonnen tasje zaten twee mooie tekeningen met liefdesverklaringen aan Robbie van Peyton en haar zus Kendall. En voor onderweg een paar energierepen en een bellenblaas...

Daarna was het gas geven naar het vliegveldje van Obispo om de huurauto op te halen, auto van de huizenruilers bij de zus van Michelle brengen en de Hoghway 101 op om zo snel mogelijk noordwaarts te komen.  Gegeten in King City[2] (mooie naam voor een plaats die helemaal niks voorstelt), midden tussen de akkerbouwers. Dus Mexicaans, want waar akkerbouwers hu bedrij hebben doen Mexicanen hun werk. Na Monterey de afslag met de fameuze Highway 1 genomen.

En na 50 kilometer werd het uitzicht mooier en mooier. Prachtige baaitjes, hoge kliffen, hoge pine-trees en een kronkelende  asfaltweg die ons er langs leidt.

In Half Moon Bay (ja waar de andere helft is weet ik ook niet...) aangekomen hebben we eerst Mainstreet bekeken. Een leuke hoofdstraat volgens goed Amerikaans concept, met allerhande winkeltjes, bakkertjes en restaurantjes in de meest uiteenlopende pandjes.

Aangekomen in ons hotel (heel origineel Half Moon Bay Lodge[3]) vroeg Erica aan de toch al op drift geraakte (minimaal) vijfenzestig-jarige receptionist John (hij had al cookies uitgedeeld, ons ingechecked, ons Nederlanders welkom geheten, ons uitgelegd waar het nummerbord op de auto-sleutelhanger stond, de ontbijttijden doorgegeven, geprobeerd de coupon voor het ontbijt in het sleutelmapje te prutsen, uitgetekend op de plattegrond waar onze kamer is, verteld dat Avis goede zaken deed, Robbie voorzien van een emmer en een schepje voor op het strand en Robbie toestemming gegeven de aanwezige kinderboeken mee naar de kamer te nemen en dat alles in nog geen 5 minuten) of hij nog een tip had om lekker te eten in Half Moon Bay. Erica voegde er aan toe: Ik heb gelezen dat Pasta Moon[4] een goede Italiaan is. John slaat met zijn hand op de balie, drukt met zijn andere hand de dikke glazen bril op zijn neus, kijkt naar zijn collega aan de zijkant en roept uit: “Nou da’s toevallig...wat vertel ik je nou net. Ik heb daar pas gelden de aller lekkerste scallops ooit gegeten. Gigantisch groot. Ja, die dame weet wat ze doet. Kim. De eigenaresse. Nee, nee, ze is Amerikaans, maar gaat vaak naar Italië voor inkopen, cursussen, onderzoek.Yeah she knows what she’s doin. Ze heeft die zaak al 25 jaar, top zaak, beste Italiaan in de buurt. Just at the End of Mainstreet. Ja, er is ok een Engelse pub met Engels eten, bangers and mash, maar je kent de Engels culinaire reputatie, wel goede burger, maar als jullie al lang in de VS zijn heb je waarschijnlijk al genoeg burgers gegeten, nee, dan Pasta Moon, maken alles zelf, Real Italian food, Love it, my favorite...ja, ja Kim..de eigenaresse.....weet waarover ze praat”. En hoe enthousiaster hij praat, hoe vaker hij zijn druppelvormige bril op de neus moet drukken. “Good Choice”, voegt’ie er nog (geheel overbodig, maar waarschijnlijk bedoeld om ons met een compliment op zak te laten vetrekken) aan toe. “Anything else?” Nee dank je, helder waar we heen moeten.

Kijk het kan dus wel. Vijfenzestig worden achter de balie van een hotel en je enthousiasme er een beetje overtuigend inhouden.

En Pasta Moon was goed. Heb me aan de pizza gewaagd. Trikkie, want (arrogant als ik ben) prefereer ik m’n eigen pizza’s. Zelden een lekker pizza in een restaurant gegeten (oké behalve in Italy). Altijd te veel bodem, te veel vulling. zodat halverwege de pizza je de smaak van  de gekozen pizza-variant je de neusgaten uitkomt.

Maar Kim had het begrepen. flinterdunne bodem, knapperig, dikke luchtbellen er op en slechts bedekt met eigen gemaakte worst, wat paddestoelen, snippers lekker ham en fontina. Heerlijk. Erica had een gekonfijte eendenboutje op polenta. Viel van het bot af (de eend dan, hè. Niet Erica). En als toetje namen Robbie en ik een groot glas met lemoncurd, citroenijs en passievruchtencaramel. Kon niet lekkerder.

Kom ik thuis, google even, lees ik op de Michelinsite: “Pasta Moon’s dishes glow with fresh, seasonal ingredients.....”

Kijk, zo mooi had ik het graag zelf opgeschreven......dishes glow.

Recept van de dag

Gekonfijte Eend Met Polenta

  • 5 teen knoflook
  • 1 eetlepel zwarte peperkorrels
  • 1 eetlepel rozemarijn
  • 1 eetlepel tijm
  • 3 kruidnagels
  • 100 gram grof zeezout
  • 8 eendenbouten
  • 1,5 liter ganzenvet
  • 7,5 deciliter water
  • 1,5 theelepel tafelzout
  • baking soda
  • 1,5 kop polenta
  • 2 eetlepel ongezouten boter
  • 2 eetlepel Parmezaanse kaas, geraspt
  • zwarte peper
  1. Pekelen: Pel de tenen knoflook en plet ze door er met een koksmes op te slaan. Doe de peperkorrels, rozemarijn, tijm en kruidnagels in een vijzel en stamp tot een grof mengsel. Hevel het kruidenmengsel over naar een ruime kom, samen met de zoutkorrels en knoflooktenen. Leg de eendenbouten erop, hussel alles met je handen en wrijf het kruidenzout aan alle kanten in het vlees. Vouw een dubbele laag vershoudfolie over de eendenbouten en stop ze rondom goed in. Zet ze onder druk door er een bord op te plaatsen met daarop de vijzel of iets anders zwaars. Zet de eendenbouten zo 24 tot 36 uur in de koelkast.
  2. Konfijten: Verwarm de oven voor op 130 graden. Laat het ganzenvet in de pan of vuurvaste schaal op een zacht vuurtje smelten. Wrijf de eendenbouten (niet heel fanatiek) schoon met keukenpapier. Laat ze één voor één zakken in het gesmolten ganzenvet. Probeer ze zo te schikken dat ze in twee lagen in de pan passen, en zorg ervoor dat ze onder het ganzenvet oppervlak blijven. Zet de pan in het midden van de oven en laat de eendenbouten anderhalf tot twee uur zachtjes garen. Controleer tussendoor af en toe of het vet niet gaat borrelen; in dat geval gaat het te hard en kun je de oventemperatuur wat temperen.
  3. Bewaren: Haal de eendenbouten met behulp van een schuimspaan uit het vet en leg ze op een bord. Bekleed een vergiet met een dubbele laag keukenpapier en plaats hem boven een schone kom. Zeef het warme ganzenvet. Schenk een laagje ganzenvet in de pot waarin je de confit gaat bewaren en zet deze een uurtje in de koelkast, zodat het vet opstijft. De eendenbouten en de rest van het vet kun je gewoon op kamertemperatuur laten staan. Haal de pot uit de koelkast en schik er zo efficiënt mogelijk de eendenbouten in. Schenk het ganzenvet (dat inmiddels opaal is, maar nog wel vloeibaar) erover tot de bouten volledig bedekt zijn. Sluit de pot af en bewaar de confit in de koelkast.
  4. Serveren: Laat de pot met confit op kamertemperatuur komen en haal de bouten eruit. Leg de bouten naast elkaar op een met bakpapier beklede bakplaat. Schuif ze een minuut of tien onder een hete grill zodat ze warm worden en het velletje krokant.
  5. Breng het water in een pan met dikke bodem aan de kook op een matig hoog vuur. Roer zout en backing soda erdoor. Giet langzaam de polenta in het water. Blijf roeren met een houten lepel of rubber spatel. Breng het mengsel aan de kook, onder voortdurend roeren (ongeveer 1 minuut). Zet het vuur zo laag mogelijk en dek af met deksel. Roer het geheel door na 5 minuten. Af dekken en blijven koken, zonder te roeren, tot de korrels van polenta zacht zijn, maar een beetje al dente (ongeveer 25 minuten) langer. Haal van het vuur, roer in de boter en Parmezaanse kaas er door. Breng op smaak met zwarte peper. Laat 5 minuten afgedekt staan. Serveren met Parmezaanse kaas.

[1] Morro Bay Coffee Co, 948 Morro Bay Boulevard, Morrro Bay, CA 93442 (***--)

[2] Guadalajara Restaurant, 211 Broedway Street, King City, CA 93930 (***--)

[3] Half Moon Bay Lodge, 2400 Cabrillo Highway South, Half Moon Bay, CA 94019

[4] Pasta Moon, 315 Main Street, Half Moon Bay, CA 94109 (*****)