Jagged Little Pill (by Alanis Morisette)

Weer een stralende dag in New York. En zoals de dokter gisteren voorschreef: “Walk the Brooklyn Birdge”. Klein stukje met de metro, slenterend door de leukste wijk van Manhattan (Soho), zo naar de Brooklyn Bridge. Echter een kleine oriëntatiefout mijnerzijds maakte dat we in Chinatown het spoor bijster raakten en midden in Chinatown vastliepen op een kinderspeelplaats (Republic Place). Ja, dan is Robbie niet meer te houden en vliegt de speelplaats op.

Op het eerste oog een doodnormale speeltuin. Rubber vloerbekleding, gras, zand en grote metalen klimrekken (blijkbaar is er in de wereld een soort van standaard klimrek, want deze toestellen staan ook in Almere) voor kinderen met torentjes, trapjes, slingerattributen, brandweerpalen, koppelduik stangen en netten om in te klimmen., een ruime 20 bij 20 meter breed en met een mooie afrastering er omheen tegen opdringerige honden. Zover een doodnormale speeltuin. Alleen de populatie die in de speeltuin aan het spelen was, was wel zeer merkwaardig. Robbie was veruit de jongste speler. De daarop volgende speler was, schat ik, veertig en zo liep de leeftijd op tot (schat ik weer) nabij de 100. Allemaal Chinezen. Een stuk of 20. Ze hingen aan de duikelstokken, stretchten hun lichaam tegen een metalen paal, hingen aan trapjes, maakten malle Chinese vechtdansjes tussen de speeltoestellen, deden huppeltjes, gaven KungFu-les aan een Amerikaan van begin dertig (waarbij opa, rond de 70, hem duidelijk de baas was), hingen in de klimnetten en wiebelden hun lichaam zachtjes heen en weer terwijl ze de bungelhandvatten vasthielden. Als klap op de vuurpijl komt er een totaal verschrompeld Chinees vrouwtje, hobbelend over het zand en de rubber tegels achter de rollator, zet de rollator aan de kant en gaat aan één van de rekstokken hangen om zich daarna zachtjes heen en weer te wiegen. En niemand leek contact te hebben met de ander. Een scène uit een andere wereld.

Erica en ik hebben even onze ogen uitgekeken, terwijl Robbie tussen de ongeorganiseerde Chinese gymclub door van het ene toestel naar het andere vloog.

We moesten hoe dan ook nog even langs bij Eileen[1]. Eileen bakt al bijna 40 jaar Cheesecake. Ze is ooit begonnen op haar appartement (1973) nadat ze een cheesecake geproefd had in een broodjeszaak. Ze vertelde de eigenaar dat haar moeders recept de enige Cheesecake was die ze werkelijk lekker vond. De eigenaar zei haar dat als haar Cheesecake recept zo goed was, hij het graag zou willen proeven. De eigenaar gaf haar de ingrediënten om de cake te bakken. Nadat hij de Cheesecake van Eileen had geproefd, plaatste hij gelijk een bestelling. Ze startte al snel een groothandel en verkocht taartjes aan particulieren die langs de bakkerij liepen. Een winkeltje in Little Italy liet niet lang op zich wachten. Vandaag de dag wordt Eileen geprezen als de beste Cheesecake New York. Dus daar moesten we sowieso heen. Je hebt dan beelden over een gezellig theehuisje waar taartjes worden verkocht. Niets is minder waar. Een onooglijk pandje met een paar krukjes voor het raam. Wat gele krantenknipsels aan de muur en een vitrine vol met cheesecake. Eigenlijk niet veel meer dan het gat in de muur van de fabriek waar ze sinds 1973 haar taarten verkoopt. Op de achtergrond wordt nog druk gebakken.

Natuurlijk hebben we de Brooklyn Bridge uiteindelijk gevonden en bewandeld. Prachtig inderdaad....breathtaking. En alles wat mooi is, is goed voor de gezondheid (immers alle ziekten zijn psychisch…..), dus de dokter zal wel gelijk hebben.

Nog even bij Ground Zero geweest. Ook hier weer nauwelijks iets te merken van de moord op Osama. Ja, er staan op tien vierkante meter twintig cameraploegen. Die hebben door een gat in het hek allemaal het zelfde zicht op het in aanbouw zijnde “nieuwe” WTC, Precies waar de camera’s filmen hangen een paar bossen bloemen, wat foto’s van helden en wat bedankbriefjes van “fellow Americans”, vrienden en familieleden. Voor de rest hangt er aan het hele bouwhek rond de plaats (en die is groot) een paar krantenkoppen over Osama en een wat vlaggen met namen van alle slachtoffers. Geen grote drama’s of ophef.

Wel een mooi klein overzichtelijk museumpje waarin in een notendop wordt verteld hoe de aanval op het WTC is gegaan maar vooral laat zien hoe het straks wordt.

Gegeten bij “Thank God it’s Friday”[2] (vergane glorie, niet meer doen) en door naar de gratis ferry naar Staten Island om zo langs het Vrijheidsbeeld te kunnen. En ja gratis, dan zit je in een boot vol Nederlanders.

Recept van de dag

Strawberry Cheesecake “Eileen”

• 1 kopje graham cracker kruimels (te vervangen door biscuitjes en/of bastognekoeken)
• 60 milliliter lichtbruine basterdsuiker
• 60 milliliter boter, gesmolten
• 680 gram roomkaas
• 300 milliliter suiker
• 3 eetlepel bloem
• 7 milliliter puur vanille-extract
• 2 theelepel sinaasappelschil, geraspt
• 60 milliliter melk
• 6 eieren, op kamertemperatuur
• 4 kop aardbeien
• 150 milliliter aardbeienjam
• 15 milliliter Kirsch
• aardbeien, voor versiering

1. Verwarm de oven voor op 190 ° C. Schep crackerkruimels met bruine suiker en boter in een kom. Druk het mengsel op bodem van 21-cm springvorm. Bak gedurende 10 minuten. Laat afkoelen op het rooster. Verwarm de oven voor op 260 ° C.
2. In een grote kom, met een elektrische mixer op hoge snelheid, de roomkaas en suiker tot een licht en luchtig mengsel mengen.
3. Meng de bloem, vanille, sinaasappelschil en de melk tot het mengsel glad is. Klop de eieren er één voor één door. Grondig kloppen na elke toevoeging. Giet het mengsel over de gebakken kruimel korst in de bakvorm. Bak in de voorverwarmde oven gedurende 15 minuten. Verlaag de temperatuur van de oven naar 120 ° C. Bak nog een uur.
4. Laat cake in de oven, met warmte uitgeschakeld en de deur dicht, ongeveer 20 minuten rusten. Haal de taart uit de oven. Afkoelen op rooster tot kamertemperatuur en daarna enkele uren in de koelkast. Schik de aardbeien op de taart.
5. Zet aardbeienjam met Kirsch op vuur en meng, iets afkoelen. Breng mengsel met borsteltje aan op aardbeien. In de koekast zetten.

[1] Eileen’s special Cheesecake, 17 Cleveland Place New York, NY (****-)

[2] Thank God it’s friday, 47 Broadway New York, NY (-----)