Sea Of Love (by Ruth Brown)

Gisteren en vandaag stond de versnelling op 1. Gisteren naar Cambria gereden om op advies van opa (en de rest van Amerika op Yelp) een taartje te gaan eten bij Linn[1]. Cambria is een dorpje van twee keer niks, maar de familie Linn heeft ze “op de kaart gezet” (iedereen wil altijd maar alles “op de kaart zetten”, terwijl je bij aardrijkskunde leert dat als je alles op de kaart zet, je een onbruikbare kaart hebt...vreemd toch...die behoefte om altijd alles en iedereen “op de kaart te zetten”). Het stadje kent een klein aantal winkeltjes, waarvan toch zeker 40 procent gelinkt is aan Linn. Maar goed, het taartje: opa had ons lekker gemaakt met verhalen over een taartje met een zandcakeachtige bodem, een vederlichte lemoncurdvulling met daaroverheen een enorme toef Merengue.

Eenmaal in (één van) de bakkerij van Linn werden we toch bijna verleid door de Oreo Olallieberry Chocolate Layer Cake. Zoveel keus. En alles zag er vers en overdadig uit. Uiteindelijk toch maar op opa’s advies afgegaan. Wat lekker is en niet lekker is kun je met een gerust hart aan opa overlaten. “And he was damn right!”. Een gebakje zo groot dat zelfs als ik mijn beide handen in een kom vorm, hij er onmogelijk in zou kunnen. Als de lepel eenmaal in het knisperende eiwit was gezet, sneed hij door het zachte tweede laagje eiwit, waarnaar er een stroom van zoet frisse luchtige lemoncurd over je bord gleed als een zee van liefde, waarna de bodem van zanddeeg verkruimelde in de gele lemoncurd. Kopje koffie erbij (wel in een papieren beker, da’s dan weer jammer), zittend in een tuin achter de bakkerij met de zon op je hoofd....ach... wat zal ik ik eens zeggen............hemels.

Vanochtend, zoals altijd, gestart met een lande strandwandeling met z’n vieren, kopje koffie bij de bakkerij en 2 uur later ben je dan weer thuis.

In de hoofdgemeente van deze streek, San Luis Obispo, is elke donderdag een grote Farmersmarket. Nu is er in elk dorp hier wel zo’n marktje, maar hier wordt nogal hoog over opgegeven. Het tijdstip is ook wat merkwaardig, ‘s avonds tussen 6 en 9 uur. Wij gaan dus richting Obispo, in de volle veronderstelling dat het ergens in het centrum moest zijn. Rond 5 uur komen wij daar aan maar zien eigenlijk niks bijzonders, laat staan een marktje. Ja, een gezellige winkelstraat, maar die hadden we eerder gezien.

We zoeken een koffietentje op in 1 van de zijstraten en Erica vraagt de jongen achter de counter waar die Market dan wel niet is. We waren al bang dat we het verkeerd begrepen hadden en de markt ergens in een buitenwijk plaatsvond. Doodleuk zegt de jongen: hiernaast in de straat, die staat van voor tot achter volgeladen met kraampjes...en hij wijst de straat aan waar wij net doorheen zijn gelopen.

Wij kijken nog eens, maar zien nog geen kraampje staan. Het is ook nog beangstigend rustig. Gelukkig zien we wel dat de straat wordt afgezet door de politie...dus iets gaat er in ieder geval gebeuren.

We lopen nog een blokje om en komen na 30 minuten de winkelstraat weer in...en wat blijkt? De hele straat is veranderd in één grote lang gestrekte markt van ca 2 kilometer. Er zijn enorme BBQ’s opgesteld, er zijn Italianen met hapjes, een imker, notenboeren, groenteboeren, fruitboeren, (geiten- en

koe-)melkboeren, olijfboeren, er worden dromen vertaald, er zijn 50 soorten humus, Jezus wordt verkocht, er staan 5 bandjes (jazz, folk, country en snoeiharde surfrock), er is een ballonvouwer, een libertarianclub (tegen alle belasting, tegen de overheid, voor schoner milieu, voor abortus, voor wapens, voor euthanasie, voor het homohuwelijk, voor vrije meningsuiting...een nieuwe stroming....vrijheid voor alles en iedereen), een stoelmasseur, stoelen en tafels om te eten, tamales-tentjes, bloemenmannen, lavendelgeurenmaker, grote mais-ketels (lekkere maïskolf met boter, knoflookzout en parmezaanse kaas), er wordt ijs weggegeven, je kan amandelen proeven, je kan intekenen voor versterking van Obama’s team, er zijn ribs met mashpatato en coleslaw, je kan je handtekening zetten tegen de vrijwillige brandweer, je kan veganistisch eten tot je er bij neervalt (en te zien aan de verkoopster gaat haar dat binnenkort ook echt overkomen...veganisten zijn altijd broodmager en grauw uit....is niet goed hoor), je kan de vreemdste citrusvruchten proeven, vers gebakken fruittaartjes kopen, popcorn uit een enorme ketel  met olie en honing kopen en langzaam rondslenteren omdat het zo druk is dat van enige tempo geen sprake kan zijn.

Allemaal opgebouwd tussen half 6 en 6 uur. 10 over zes wordt de klok geluid en mag de markt los...in alle hevigheid en gezelligheid.

Kijk dat mag ik wel van die Amerikanen. Stipt op tijd en dan alles goed organiseren. Geen flauwekul-tenten, geen onzin-kraampjes met onzin spullen, geen chinezen met plastic kindergeweertjes en hondjes op batterijen, gastarbeiders (ja alweer die Moslims.....daar zou Geert eens wat aan moeten doen.....moslims op markten met slechte kleding....) met veel te goedkope kleding waarvan de stiknaden na één keer dragen uit elkaar rafelen, geen platgeslagen hamburgers uit een Aro-diepvriesdoos of slappe friet uit veel te oud vet, geen shag-rokende Amsterdammer met overjarige wenskaarten en seksistische grappen op een schort, geen zigeuner met geinige porseleinen beeldjes van poedelhondjes waar in de rug ruimte is voor een leuk vetplantje (u begrijpt, ik beschrijf hier een gemiddelde Nederlandse braderie of markt). Nee, gewoon een lekker grote markt met eten, eten en nog eens eten.

Allemaal “homegrown & home made”...puur. Het lijkt Italië wel. En de mensen komen er massaal op af. Ongekende drukte. Zoveel lekkers met zoveel passie geteeld, gemaakt, gebakken, geplukt, gekookt, gebraden en gepresenteerd...een tweede zee van liefde overspoelde ons.

En rijen dik voor de BBQ’s. Die zijn enorm. De BBQ’s. Zeker 3 bij 2 meter met enorme stukken gemarineerde kip, varkens- en rundvlees. Die worden langzaam gegaard, en samen met coleslaw, gepofte aardappel en verse lemonade aan de man gebracht. En dat lukt. Voor de populairste tent hebben wij een rij gemeten van meer dan 100 meter. En Amerikanen kunnen, net als Engelsen, prima in een rij staan. Ze worden niet ongeduldig of agressief, gaan niet voor hun beurt, ze mopperen niet en ze deinzen ook niet terug voor zo’n lange rij. Gewoon in gaan staan en lekker een potje communiceren met de wildvreemden voor en achter je.

Was het dus gezellig...ja, was het lekker...ja en hebben we weer (te) veel meegenomen....jaaaaaaa.

Recept van de dag

Oreo Olallieberry Chocolate Layer Cake

• 2 kopjes suiker
• 2 kopjes bloem
• 1/3 kopje cacaopoeder
• 2/3 kopje Dutch cacaopoeder
• 1 theelepel zout
• 1 theelepel bakpoeder
• 1 theelepel baksoda
• 2 ei, losgeklopt
• 1/2 kopje plantaardige olie
• 1 kopje volle melk
• 1 kopje hete koffie
• 1/2 kopje Olallieberry puree (bramen)
• 2 theelepel cacao, gezeefd
• 310 gram suiker
• 140 gram water
• 5 eiwit
• 50 gram suiker
• 500 gram boter, op kamertemperatuur
• kleurstoffen, (indien gewenst)
• Oreo cookies, gehakt
• 300 gram pure chocolade, in stukjes
• 250 gram slagroom
• 1 eetlepel boter

1. Verwarm de oven voor op 180 graden. Vet de bodems van twee ronde taartvormen in en bestuif met bloem. In een mixer de suiker, bloem en cacaopoeder, zout, bakpoeder, baking soda mengen. Meng in een aparte kom de losgeklopte eieren, plantaardige olie en melk. Roer om te mengen. Dan met de mixer op lage stand, de natte ingrediënten in de droge ingrediënten gieten. Mix op lage stand tot alles gelijkmatig is verdeeld. Giet de hete koffie in het beslag en mix tot een gladde massa ontstaat.
2. Verdeel het beslag over de twee bakvormen. Bak ze 35-45 minuten.  Haal ze uit de oven en volledig laten afkoelen. Snijd in lagen.
3. In een kleine kom de puree en gezeefde cacao mengen. Combineer water en (310 gr) suiker in een kleine pan op matig hoog vuur. Breng het zonder te roeren aan de kook en laat het koken. Ondertussen de eiwitten in een mixer stijfkloppen. Voeg langzaam de suikersiroop toe.  Blijven kloppen tot de kom van de mixer op lichaamstemperatuur is en niet meer warm. Langzaam de boter toevoegen, ongeveer een halve eetlepel per keer. Zodra alle boter is opgenomen, blijven kloppen terwijl de Olallieberry en het cacao mengsel en de kleurstof worden toegevoegd. Besmeer de taartlagen. Oreos erin mengen. Laat afkoelen (even in de vriezer kan helpen om later de chocola erover te kunnen schenken.
4. Plaats de gehakte chocolade in een kom en zet apart. In een pan de room en boter verwarmen. Giet het hete roommengsel over de chocolade.Laat even staan. Klop de room door de chocolade tot een gladde massa. Laat kort iets afkoelen en giet op de koude taart.

[1] Linn’s Easy as Pie Cafe, 4251 Bridge street, Cambria, CA 93428 (*****)