A Soft Place To Fall (by Allison Moorer)

Vandaag was even spannend. In Wimberley zijn de voorbereidingen begonnen voor de jaarlijkse Memorial-day Rodeo. Onderdeel van de Rodeo is dat kinderen ook mogen deelnemen aan de wedstrijden. Erica en ik waren er niet erg voor, maar Robbie wilde koste wat het kost meedoen. Na heel wat chagrijn van ons beiden hebben we toch maar besloten haar mee te laten doen. Vandaag was dus de eerste dag van de training. Kinderen rijden op Memorial-day niet op paarden (dat zou ook te gevaarlijk zijn), maar betreden de Rodeo-arena op een Jackelope. Een inheemse kruising van een konijn, hert en paard. Totaal onvoorspelbaar zijn die beesten. Ze huppelen als konijnen, springen als paarden en zijn bang als herten. In eerste instantie willen de beesten de boxen niet uitkomen en kijken voorzichtig om het hoekje van de deur. Maar bevangen door totale paniek vliegen ze daarna de arena in, om zich totaal onbewust van de omgeving, een weg te banen door de Rodeo arena.

Het was dus spannend hoe het Robbie zou vergaan op de Jackelope. De start was heel eng. Eerst wilde het beest helemaal niet vooruit, maar toen Robbie het beest de sporen gaf leek hij niet meer te houden. Als een dolle vloog het beest door de arena en leek niet te stoppen. Het stof vloog door de lucht en Robbie was in twee tellen nat van het zweet. Met een verbeten koppie hield ze zich stevig vast aan de manen van de Jackelope.

Gelukkig is de arena, speciaal voor de kinderen, gevuld met ganzendons. Wat ze noemen: a soft place to fall. Maar tot het laatst bleef Robbie hangen, liggen, bengelen en zitten op de rug van de Jackelope. Hoe hard de Jackelope ook steigerde, rende, huppelde of sprong, Robbie hield zich met beide handen vast aan de armen van de Jackelope.  Dat waren de langste 5 minuten uit het leven van ma en pa, maar ze heeft het geflikt. Totaal bezweet maar supertrots kon ze van de Jackelope afstappen en vaststellen dat het eigenlijk heel erg lijkt op paardje rijden op pappa’s rug.

Toen werd ze weer wakker (by the way: Erica dacht serieus dat zij in het Wildernispark een Jackelope had gezien. Erica is ook erg van haar stuk van het nieuws over Bram en de Sint. Wist ze helemaal niet.....arm kind).

Vandaag een decorstadje “Old Town” bezocht. Een klein openluchtmuseum over het Amerikaanse “stadsleven” rond 1880. Veel huisjes, landbouw, pistolen, cowboys, bier en pistolenhelden. We konden het dorpje niet in volle glorie zien, want ook hier was weer een filmcrew aan het werk voor een volgende Hollywood productie. Maar goed, het blijft leuk om te zien.

Lekker geluncht bij een zaakje hier in de stad[1]. Heerlijk eigen gebakken brood (aardappel/honingbrood), met frisse salades van noten met tonijn, of kip met selderij...en......eigengebakken chips. Een verse lemonade erbij en je zit zomaar lekker te smikkelen.

Gek eigenlijk, Amerika heeft de naam van vieze vette fastfood (en da’s ook wel terecht), maar tegelijkertijd vind je hier in elk mal dorpje talrijke tentjes waar mensen lekker zelf al hun spulletjes maken. In Nederland is alles toch een beetje gemiddeld geworden (beetje van mezelf en een beetje van Maggi), maar hier lijkt “Home-cooking” toch aan de winnende hand. Zoek in Nederland maar eens een barretje of eettentje waarbij bij het toetje eigen gemaakt ijs, elke dag andere smaak, wordt gepresenteerd.

Dat valt helemaal op in (dit deel) van Texas. Hoewel Texas bekend staat als een harde Conservatieve Cowboystaat, komt het op mij eerder over als een heel zachtmoedig, gezellig, beetje losjes levend, vriendelijk, beetje macrobiotisch, dorps land (zeker als je hier op de Mac het nieuws leest en weer het domme, racistische, hard-om-hard geblaat van Wilders en zijn vrienden hoort, wat weer fijntjes wordt goedgeluld door mensen waarvan je dacht dat die ze wel allemaal op een rijtje hadden.....moest ik even kwijt....sorry).

Ik snap wel dat de werkelijkheid iets anders ligt (bijna dagelijks zie je hier verhalen over mensen die de doodstraf krijgen opgelegd en subtiele crimeshows op FOX, daar is Peter R. een watje bij), maar “in every day life” lijkt de omgang tussen mensen, het besef van kwaliteit en welke kant het wel op zou moeten net even de andere richting op te schuiven dan bij ons. Er is veel live muziek (elk café voelt zich aan de muziek verplicht één avond livemuziek te programmeren), veel kunst en muziekfestivals, veel galeries, haast elk dorp heeft een eigen plaatselijke bierbrouwerij (nog niet veel geproefd, want “part of my diet” is dat ik bier-arm leef.....), veel theater(tjes) en het aantal cafés en restaurant waar je eigengemaakt, biologisch, local geteelde en gegroeide producten kunt eten is enorm (Janna, dat gaan WIJ ook doen, ja?). Kwaliteit dus....

Wellicht zijn zij het punt van hard, commercieel, ikikikikikik al een beetje voorbij en zijn wij er nu (pas) hard naar onderweg.....

Met andere woorden.....Ik wil hier nog niet weg.

Oh ja en vandaag ook weer een nieuwe hobby gevonden. Prikkeldraad verzamelen, Ja, ja, mensen, want jullie denken dat er maar één soort prikkeldraad is. Nee, neee, neee, domme domme domme mensen. Er zijn heel veel soorten prikkeldraad. Links en rechtsdraaiende prikkeldraad, prikkeldraad met harde stekels, lange stekels, stekels ver van elkaar, stekels dicht bij elkaar, van verschillende kwaliteiten staal. Ik zag altijd: Prikkeldraad is een wereld op zich (ja dat zeg ik altijd......sinds kort). Ben gelijk lid geworden van de Prikkeldraad-association. Kreeg ik gelijk het eerste nummer van ons clubblad.

P.S. Waarom maken mannen van zulke domme dingen altijd hobby’s (of omgekeerd maken mannen hobby’s van domme dingen).

Recept van de dag

Aardappel Honing Brood

- 1 kopje warm aardappelwater

- 2 zakje droge gist

- 4 eetlepel honing

- 6,5 koppen ongebleekte witte bloem

- 1 kopje warme melk

- 1/2 kopje boter, gesmolten

- 2 ei, losgeklopt

- 1 kopje aardappelpuree

- 2 theelepel zout

- 2 kopje broodmeel

1. Aardappel water wordt gemaakt door het koken van 2 grote aardappelen, geschild en in blokjes gesneden in een steelpan. Breng aardappelen aan de kook en kook tot het papperig wordt. Aardappel pureren en opzij zetten.

2. Voeg gist toe aan het afgekoelde aardappelwater en roer tot de gist is opgelost. Voeg nu 2 eetlepels van de honing toe. Klop met een kopje van de ongebleekte bloem tot een glad beslag. Bedek het deeg en laat het ongeveer 30 minuten rusten.

3. Meng de melk, boter, eieren, aardappelen, zout, de rest van de honing in een grote mengkom. Voeg het gerezen deeg toe en roer goed. Klop het broodbloem tot het mengsel glad is. Voeg nu geleidelijk de ongebleekte bloem toe tot het deeg zacht en werkbaar is.

4. Giet het deeg op een met bloem bestoven werkblad en kneed 8-10 minuten. Maak een bal van het deeg en plaats het in een warme, beboterde kom. Zorg dat alle kanten beboterd zijn. Laat het deeg ongeveer een uur rijzen of tot het is verdubbeld in omvang.

5. Boter drie broodvormen in. Druk het deeg in en leg ze op een licht met bloem bestoven oppervlak. Kneed het deeg licht gedurende slechts een minuut of twee. Verdeel het deeg in de broodvormen.

6. Verwarm de oven voor op 200 graden. De broden 30 minuten bakken of tot ze goudbruin zijn. Laat afkoelen op een rooster.

[1] The Leaning Pear, 111 River Road, Wimberley, Texas 78676 (*****)