Under The Boardwalk (by Rickie Lee Jones)

Wat doet een Nederlander als die een fiets te leen krijgt? Juist, gaat hem gelijk te gelde maken. Na Cooper vanochtend uitgelaten te hebben in de plaatselijke hondenuitlaat-weide (heel bijzonder, een veld met een hoog hek er omheen en daarin stoeltjes, bankjes, poepzakjes, containers met vers water, 2 spades en vuilniszakken; niks is vernield en alles wordt door de mensen in de omgeving netjes gehouden; niks wordt gejat of iedereen ruimt zijn eigen zooi op) op de fiets gestapt. Erica en ik op een eigen fiets, Robbie op de Tag-Along (aanhangfiets). We zijn de hele kust afgefietst tot ver na Morro Bay. Het eerste deel gaat leuk door het dorp, het tweede deel stuurt men je gewoon over de vluchtstrook van een snelweg en daarna volgt een mooi fietspad door de duinen. Maar het fietspad eindigt doodleuk in een hoop zand met daarachter een sloot. We zien ontiegelijk veel mensen hier fietsen langs de kust (met name wielrenners), maar in Amerika komt niemand op het idee om een mooi fietspad aan te leggen van plek naar plek. Soms is er een particulier initiatief, maar zo’n pad begint in de middle of nowhere en eindigt vaak net zo abrupt als hij begon. Nee, fietsers zijn hier geen serieuze business.

Het is ook grappig om te horen van de beide stellen die in ons huis hebben verbleven, dat zij niets anders doen dan fietsen in Almere: ”Nog nooit zoiets moois gezien, allemaal fietspaden”.

Ook wel een mooi voorval van Dennis en Michelle die nu in ons huis zitten. Zij rijden naar een park in Almere en staan daar naar de apen van stichting aap te kijken. Ze raken aan de praat met een Nederlander. Als zij vertellen dat zij Almere zo ontzettend mooi vinden, vallen de schellen van de ogen van hun gesprekspartner. Zo zie je maar, als je er onbevangen instapt beleef je het anders dan wanneer je wekelijks in de Volkskrant leest dat jouw woonplaats een enge ziekte is. Kwestie van goed kijken en niet alles geloven.

De fietstocht moest leiden naar Bayside cafe[1], alleen waren we vergeten het adres op te schrijven. Dus op de meest voor de hand liggende plaatsen gezocht (waar alle cafés zitten), maar niks gevonden. Nog maar verder gefietst, en nog verder en nog verder, en nog verder......nog een stukkie, nog een heuvel, nog eens links af, nog een paadje af. Ten einde raad hebben we bij het natuurmuseum maar gevraagd waar het in hemelsnaam was......hier om de hoek, zei de mevrouw.

Daar hebben we aan de haven, met uitzicht op zand-eilanden, de pacific, dobberende kayaks en deinende zeilbootjes, een heerlijke clam chowder gegeten in een uitgehold broodje.

Nog even de plaatselijke Laney Hat Heart zeehonden gevoerd (één van de zeehonden maakte daarbij een alles overheersend geluid wat deed vermoeden dat hij voortdurend zijn hoogtepunt beleefde), enkele educatieve momenten beleefd in het natuurmuseum (en daar heeft Robbie haar opstel over geschreven), schelpjes gekocht bij de Shell-shop en een wetsuit voor mij aangeschaft om de koude Pacific te trotseren (nu moeten echt die laatste kilo’s er af want een bierbuikje in een wetsuit lijkt wel zo dom; en mijn buik inhouden lukt maar 3 kwartier.....). Op de terugweg bij de plaatselijke vismarkt nog even de visspecialiteit van deze streek gehaald, 5 kakelverse sand dabs. Na onze terugrit deze visjes in veel boter en olie gebakken. Stoofpotje van kikkererwten, rode ui, tomaat en wijn erbij. Smullen. Lekker visje trouwens, die sand dabs.

En niet om flauw te doen, maar wisten jullie dat wij hier onze regenloze zonnige dag nummer 79 beleven. Ongelofelijk toch, al bijna 2,5 maand in de zelfde korte broek ...............lekkerrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.

Recept van de dag

Clam Chowder

• 4 kilogram venusschelpen, schoongemaakt
• witte wijn
• olijfolie
• 400 gram op ahorn gerookte bacon , of zoet of gerookt spek, in reepjes
• 8 uien, gepeld en fijngehakt
• 8 stengel bleekselderij, boven- en onderkant afgesneden (bewaar eventueel loof), fijngehakt
• 12 kruimige aardappelen, totaal ca. 600 g, geschild en in kleine blokjes
• 4 teen knoflook, gepeld en gehakt
• 120 gram boter
• bloem
• 2 liter  kippenbouillon
• 800 mililiter slagroom
• 8 eetlepel selderijblaadjes,  of blaadjes van de bleekselderij, gehakt (naar keuze)
• 4 laurierblaadjes
• zeezout en zwarte peper
• bladpeterselie, alleen de blaadjes

1. Verhit een grote koeken- of stoofpan met dikke bodem tot hij heet is. Doe de venusschelpen erin, voeg een scheutje witte wijn toe en leg een goed sluitend deksel op de pan. Schud hem even heen en weer en stoom de schelpen 3-4 minuten, tot ze zijn geopend.
2. Doe de venusschelpen in een vergiet boven een grote kom om de sappen op te vangen. Haal zodra u de schelpen kunt vastpakken de meeste diertjes uit hun schelp, maar laat sommige zitten voor de presentatie; gooi schelpen die niet zijn opengegaan weg.
3. 3. Verhit de olijfolie in een koekenpan, voeg het spek toe en bak het 3-4 minuten, tot het krokant is. Doe de uien, bleekselderij, aardappelen en knoflook erbij en bak alles zachtjes 6-8 minuten, tot de groenten zacht beginnen te worden.
4. Voeg de boter toe, dan de bloem en bak alles al omscheppend nog een paar minuten. Schenk de slagroom en het achtergehouden vocht van de venusschelpen erbij. Voeg de gehakte selderijblaadjes, als u die gebruikt, het laurierblad en zout en peper toe. Breng alles zachtjes aan de kook en laat het 20-30 minuten sudderen, tot de groenten zacht zijn en de chowder dik is.
5. Voeg alle venusschelpen toe en warm de soep 2-3 minuten al roerend door op laag vuur; de soep mag niet meer koken. Schep de chowder in voorverwarmde kommen en garneer hem met de peterselie.

[1] Bayside Cafe, 10 Sate Park Road, Morro Bay 93442 (****-)