"Welcome to New York" by Ryan Adams

Eén volle dag over en er staan nog een paar zaken op het “to do” lijstje. Eerst laten we ons voor het ontbijt met de shuttle-Mercedes van het hotel afzetten bij Peter Pan Donut Shop, in Greenpoint. Volgens kenners de beste Donuts van Greenpoint of Brooklyn of New York of Amerika. Maar dat hebben we eerder gehoord. De chauffeur van de shuttle bevestigt de juistheid van onze keuze: “if you want a good donut, go to Peter Pan”.

Het zaakje lijkt in eerste instantie typisch Amerikaans. De wereld aan keuzes in Donuts, een afhaalbalie bij de ingang waar af en aan witte papieren zakken vol donuts de winkel uit gaan en een W-vormige bar van oud wit smoezelig formica, waarbij elke hoek er in de afgelopen 60 jaar van is afgestoten. 

Ronde (voorheen glimmende) metalen krukken met roestuitslag en bruine skai bekleding is onze zitting. Al snel blijkt dat er weinig Amerikaans aan is, de hele staff is Pools. En Engels praten is ook nog best een opgave voor ze. De serveerster dragen een groen (vaal gewassen ) schort met roze afgezette biezen en kraagjes, met daaronder blote benen en op het hoofd een roze basebalpet. 

Wij krijgen die ene serveerster zonder blote benen en met een gezicht van een hert dat net in de koplampen van een auto kijkt. Of we het al weten vraagt “Ivanka Natratikavilova”. We geven onze bestelling door, maar ze begrijpt er weinig van. Robbie en ik bestellen een donut, Erica een ontbijt bagel. “ How?” vraagt Ivanka Natratikavilova, zonder ook maar een suggestie te doen van wat de mogelijkheden zijn. Erica kijkt haar vragend aan. Met veel moeite geeft Ivanka Natratikavilova aan wat er allemaal op een ontbijtbagel kan...en de keuzes zijn weer eindeloos (en in geval van Ivanka Natratikavilova deels onverstaanbaar). Erica speelt op safe: bacon en eggs.

Uiteindelijk krijgt Robbie de verkeerde Donut, maar de koffie is goed en mijn donut (red velvet) ook. Ivanka Natratikavilova blijft bij elke vraag verwilderd om zich heen kijken wat haar nu gebeurt. 

Nu is het ook wel extreem druk in de krappe ruimte achter de W-vormige bar. 6 serveerster en een donutbakker lopen als mieren door elkaar achter de 6 meter lange bar, druk overleggend, elkaar ontwijkend en mopperend op elkaar in het Pools.

We pakken de Ferry over de Hudson naar Wallstreet. Via de Financial district, China Town en Little Italy lopen we noordwaarts naar Soho. 

Mooi is dat de verschillende wijken strak tegen elkaar liggen, maar iedereen in Chaniatown alleen maar Chinees praat, de bediening in Little Italy allemaal praten als Robert de Niro in een mafia film en Soho iedereen een beetje hip loopt te doen in de dure winkels en. En het is nog een 10 minuten lopen van elkaar.​

In Soho moet nog wat beautyshopping worden gedaan door Robbie (“kun je echt alleen daar krijgen”) en moeten we nog een cheesecake eten bij Eileen, de beroemdste New York Cheescake, in het allerkleinste zaakje (sweet memories: https://bertjansoetevent.reislogger.nl/letters-from-america/jagged-little-pill.272146) .​

Dan blijkt dat het Summersday Saturday is. Vanaf Central Park tot aan Wallstreet is 4th Avenue en Lafayette Avenue afgesloten voor autoverkeer. De weg is vrijgemaakt voor fietsers, hardlopers, skateboarders en wandelaars. De brede avenue is vol met sporters. Op diverse plekken zijn extra activiteiten, eettentjes en er is op plekken kunstgras op het asfalt neergelegd waarop je je hond kunt uitlaten of een bal met de hond kunt gooien. Precies om één uur is het afgelopen en wordt alles opgeruimd en loopt de avenue weer vol met gele taxi’s, ongeduldige automobilisten en vrachtverkeer.

En hoewel de voorspellingen slecht waren voor het weer, blijft het de hele dag droog (en loeiheet). We wandelen dus rustig noordwaarts.

We steken vanaf de 34e straat de Hudson weer over naar de East River. Bij de steiger van onze ferry is een groot eetfestijn aan de gang: Smorgasburg. De East River is het Amsterdam Noord van New York. Het is dus jong, hip, creatief en vooral upcoming. Dus de food-tentjes op het festijn zijn super hip. Tientallen tentjes verkopen van allerlei lekkers. Er wordt gebarbecued, vis gefileerd, ananassen uitgehold, broodjes gevuld, kokkels gekookt, groene thee gezet, ijs geschaafd, pasta gekookt, friet in eendenvet gebakken, pekingeenden ontleed, taco's gevuld, pizza's gebakken, varkens gepulled. Je kan het zo gek niet bedenken (spaghetti donuts, gefrituurde sandwich, gewokte pasta, cactusthee) of het is er. En dat allemaal op een kaal stuk beton naast een net gebouwde enorm appartementencomplex met uitzicht op de Hudson en Manhattan (goedkoopste appartementje kost slecht 1 miljoen en heeft één kamertje,  één wc, 2 kookpitjes, eenw asbakje en een douche) en aan de andere kant oude fabrieks- en opslaghallen uit vervolgen tijden met opd emuur de prachtigste graffiti-tekeningen. gezellig is het zeker en lekker ook.

Na een plas-, douche- en rustpauze in ons hotel laten we ons ‘s avonds bij de Naked Dog afzetten. Het regent een beetje. Naked Dog is een klassieke Italiaan....echt waar. Met zelf-gedraaide pasta, lekker olijven, vers gebakken foccacia en een huisgemaakt limoncello. En lekker is het.

Vandaag vroegen we ons af of New York veranderd is. We vierde ongeveer 20 jaar geleden Oud en Nieuw met Carolien en Wilbert op Manhattan, in 2011 startten wij onze 4 maanden Amerika-reis (de dag dat Osama Bin Laden werd vermoord) in de wijk Chelsea in Manhattan en nu waren we dan weer terug (de dag dat Aretha Franklin overleed). Ja en Nee, er is veel veranderd. 

New York blijft New York, een (te) gekke stad, veel drukte, veel gekte, maar wel een heel aangename en mooie stad. 20 jaar geleden een beetje smoezelig, 2011 veel schoner en nu toch weer wat rommeliger. 20 jaar geleden zag je groepjes mensen bij in- en uitgangen van kantoren gezamenlijk een sigaretje roken, in 2011 was dat al veel minder en nu zie je eigenlijk niemand meer roken in het openbaar. Zelfs nauwelijks van de kinderachtige elektrische sigaretten (dat vind ik toch altijd een partij sneu staan, een volwassen man met zo’n metalen pijpje aan de binnenkant van zijn hand rokend). 

20 jaar geleden ging het economisch niet zo heel lekker, in 2011 begon de crisis al, nu is New York "booming". Overal wordt gebouwd of verbouwd. Elk stukje grond in Manhattan en elk stukje grond met uitzicht op Manhattan wordt gebruikt om megahoge luxe appartementencomplexen neer te zetten. Allemaal van heel bijzondere (maar niet per se mooie) architectuur en in een prijsklasse die Jan Modaal doet duizelen. En vooral heel veel glas.

En de fiets. De New Yorker heeft de fiets ontdekt. Overal zijn ze. Fietspaden zijn aangelegd en om de drie straten staan zogenaamde citibikes, die je voor een paar dollar voor een half uur kunt huren. Het stikt ervan en ze worden mega-veel gebruikt. Nog even en de fiets heeft de auto overvleugeld.

En de alternatieve eethuisjes, Acai-Bowls, saladebars, eigen gebrouwen biercafeetjes hebben het echt gewonnen van de vieze standaard Amerikaanse ketens. Nauwelijks nog een MacDonalds of BurgerKing te zien. Zelfs een standaard keten als Starbucks lijkt in te moeten leveren, ten faveure van kleinschalige restaurantjes en koffietenten, is onze indruk. De stad wordt er niet slechter van.

Morgen nog één (driekwart) dagje voordat we in de avond definitief weg vliegen vanuit New York richting Amsterdam (ook mooi).