Let's take a ride (Paul Chevrolet)

Vandaag laatste hele dag Fort Collins. Vroeg op om in de Het Roosevelt National Forest nog een stevige wandeling te pakken. We kiezen voor de Hewlett Gulch Trail. Vroeg op omdat de boekjes schrijven dat het een redelijk drukke trail is. Hij stijgt een paar honderd meter en 16 kilometer lang, en dan wil je ook niet in de bloedhete zon lopen. Bij de start zijn we ook zo goed als alleen op de trail. Hij begin al mooi, een dal tussen twee bergen en om de paar honderd meter moeten we via rotsblokken over watertjes en beekjes lopen. Na de eerste helft begin het stevige stijgen. We lopen door gras tot aan ons middel. Dat komt omdat de meeste bomen om ons heen bij een heel grote bosbrand enkele jaren geleden volledig zijn afgefikt. Het bos ziet nu zwart van de bomen, zal ik maar zeggen. De bosbrand was zo groot dat wetenschappers zich erover hebben gebogen hoe dat nu heeft kunnen gebeuren. Bijna 1/3 van de bomen in Roosevelt National Forest zijn verbrand. Blijkt dat bosbrandjes eigenlijk in dit gebied van nature veel voorkomen. Zo houdt de natuur zich in evenwicht. Maar afgelopen decennia heeft men elk klein bosbrandje onmiddellijk geblust. Het gevolg was dat de bomen ongebreideld konden groeien en er als het ware een bos vol buskruit ontstond. Toen de vlam in de plan sloeg was het ook gelijk goed raak en was de brandstofvoorraad voor het uur bijna oneindig. Gevolg is wel dat er nu weer tal van grassen en struiken groeien die jaren weg waren geweest. En de policy nu is: “beheerst laten branden” (tenminste zo heeft Carson het ons op de Raft uitgelegd en hij had er voor gestudeerd, dus het zal wel kloppen).

Naarmate de ochtend vordert wordt het steeds drukken en blijkt de trail vooral gebruikt te worden als honden-uitlaatplek. Iedereen had minimaal 2 honden bij zich.

En net toen wij zwoegend en zwetend de top van de trail hadden bereikt, werden we gepasseerd door weer zo’n iets te fitte Amerikaan. Dit keer eentje op een mountainbike (met zijn hond achter zich aan).

Om 12 uur waren we klaar, naar huis gereden en Robbie opgehaald om haar favoriete uitje te doen: naar de Super Target! Dat is een enorme supermarkt/warenhuis, met alles voor een habbekrats (en iets meer). Dat is pas leuk. Na een sinaasappel-wortel-gember-thee te hebben gedronken bij een plaatselijke theespeciaalzaak, waar we voordat we een kopje thee kregen uitgebreid werden geïnformeerd over de honderden theesmaken in hun Wall of Tea, hebben we een leuke trail door de Super Target gemaakt.

Daarna naar de overkant gefietst en bij DC Oakes Brewhouse And Eatery een lekker eigen gebrouwen bier met Fish&Chips verorberd.

Vanavond nog even met de buurman gekletst. Hij bleek bassist te zijn geweest in Memphis en daar met de grote jongens te hebben gespeeld. Kende uiteraard de Sun-studio goed. Hem even fijntjes gewezen op de wereldhit van Paul Chevrolet and the Rockin Cadillacs die daar is opgenomen. Was hem even ontgaan. Hij woont nu 2 jaar in Fort Collins en wil niet meer terug. Te mooi hier. Heeft wel weer een basgitaar gekocht.

Nu is het opruimen, huis aan kant, koffers pakken en morgen rijden richting Denver airport. Daar pakken we de huurauto, leveren de huissleutel en autosleutel weer in bij de familie Olsen die dan net terug zijn uit Almere.

Wat een mooi huis, wat een leuke stad en wat een leuk vrienden (de Verbeecks) hebben Jim, Annette en Sydney toch. Dank dat we in jullie woning mochten zijn deze 14 dagen! We zijn een beetje verliefd geworden op Fort Collins.

Wij pakken morgen de auto voor het maken van een twee weken rondrit door Colorado en New Mexico. Let’s take a ride.....

https://www.youtube.com/watch?v=7OceM3uEez0