El Tercel dia caminamos sober cascaras de huevo

Het verkeer is op maandag net even anders dan de afgelopen zaterdag en zondag. Volop drukte. Scooters, fietsers, vrachtverkeer, auto’s maar vooral veel oude versleten pickuptrucks met de achterbak afgeladen vol met….mensen. Staand. Dicht naast elkaar als haring in een ton staan ze op de bak van de pickups, rijdend over de snelweg naar hun baantjes. We zagen gisteren wel her en der een familie die tuinstoelen hadden neergezet in de bak van de pickuptruck, biertje in de hand (of snel verstopt in het schort als er politie in het zicht is) en gezellig keuvelend terwijl pa de truck met 90 kilometer per uur over de hobbelige snelweg rijdt. Maar het aantal mensen wat op maandag in de pickup-bak naar z’n werk wordt vervoerd is enorm.

Het idee was om vandaag de opgraving van Dzibilchatun (nee dit is een keer geen typfout) te bezoeken. Zou op 30 maart weer feestelijk geopend zijn. Maar helaas, we worden bij te roestige bouwhek tegengehouden door een bejaarde poortwachter. Nee het is nog niet geopend…wanneer wel?….geen idee….mei… Misschien….

Door naar de kust dan. Progreso heeft een aangename boulevard langs z’n witte strand met azuurblauwe zee. We ontbijten een eitje met Chaya, een Mexicaanse spinazie met medicinale krachten. Wordt hier ook in een frisdranken gestopt met Ananas en limoen. Aqua de Chaya. Errug lekker bij 40 graden Celsius.

Over het schiereiland met links de zee en rechts de Laguna Rosada, bekend om zijn Pelikanen, reigers en flamingo’s, rijden we zuidwaarts.

Bij Xcambo steken we de lagune over en komen we alsnog bij een Mayadorp met tempel. We hebben het (Maya) rijk voor ons alleen. Er is een rommelig hokje waar een mannetje zit tussen zijn rommel om de 5 euro entree te innen en voor de rest is het vrijwel leeg. Een serene ervaring. Je voelt tocht iets geks tussen al de tempels. Zal verbeelding zijn…maar toch.

Heel anders dan onze lunchplek Motul. Een druk marktplaatsje wat al zijn omliggende gebouwen wijnrood heeft geverfd. Tientallen kleine taxi-scooters zoemen rond de markt als vliegen, de markthal ligt afgeladen vol met groentes, fruit, grote stukken vlees, varkenskoppen, kip en eieren. Die eieren zijn de specialiteit hier, Huevos Motulenos: gebakken ei op gebakken bonen, onder en boven een gefrituurde tortilla met salsa, gefrituurde bakbanaan, varkensvlees en verkruimelde verse Mexicaanse kaas. Ultieme anti-katervoer lijkt mij. We smikkelen er van op het open terras boven de markt met uitzicht op het centrale plein van Motul.

De middag hangen we in ons, inmiddels weer gevulde, zwembadje. Om 7 uur nog even de stad in om in een iets te hippe garage met DJ een lekkere Sopa de Lima te eten. In de straat voor het gemeentehuis heeft zich inmiddels een compleet orkest neergevlijd. Om klokslag 9 uur komen er 20 dansers en danseressen de straat op  in Yucatan-klederdracht die een uur lang leuke dansjes doen. Een soort Riverdance meets linedance op z’n Mexicaans. De honderden omstanders vinden het prachtig.

Recept van de dag:

Aqua de Chaya:

• 1 kop ananas
• 1 kop sinaasappelsap
• 1 kop Chaya bladeren, fijngehakt
• 2 kop water
• 2 kop ijsblokjes
• Honing (naar smaak)

Alles behalve de ijsblokjes, in een blender fijn maken tot alles vloeibaar is. Over de ijsblokjes gieten. Klaar!