13 Mei: The Happening

(13 mei 1967: The Supremes scoren hun 10e nummer nummer 1 hit in Amerika met 'The Happening’, het is hun laatste single. The Supremes traden in 1965 op voor 55.000 mensen tijdens de opening van de Astrodome in Houston.)

13-05-2023, Houston

We zijn geland. Zowaar iets te vroeg. Om de grap maar vast te maken: Houston we got no problem.

Koffers van de lopende band gepakt en de ruime SUV, de Nissan Rogue, van de parkeerplaats geplukt. Het regent, het is heet en de lucht heel vochtig.

Van noord Houston rijden via de Highway 69 net onder het zuiden van Houston downtown. In the Third Ward ligt onze vakantiewoning voor dit weekend, La Maison genaamd.

Houston ziet er uit zoals zo veel grote Amerikaanse steden. Gevalletje gebrekkig groot onderhoud. Alles aan de infrastructuur vraagt om een opknapbeurt. ‘T is roestig, vies, kapot en groezelig. Veel verlaten industrieterreintjes, daklozen onder de viaduct en gaten in het wegdek.

The Third Ward is een verwarrende wijk. Mooie grote huizen met keurig aangelegde gazonnetjes staan naast dichtgespijkerde verlaten bouwvallen. Ons huis staat er mooi bij. Grote ster op de muur, Texaanse vlag wappert aan de gevel en de grote zwarte poort die naar een parkeerplaats achter het huis leidt staat al open. Binnen heeft de eigenaar, om ons tot rust te brengen na een lange vlucht, de tv op een kanaal gezet met etherisch rondzwemmende dolfijnen, klinkt een tingeltangelmuziekje zoals je die bij yoga-cd’tjes in een goedkope drogist vindt en heeft hij het huis besprayed met frisse lentegeuren. Een welkomstkaartje op de counter en onze namen op een soort van schrijfspiegel zorgen er voor dat we ons wel welkom moeten voelen.

Plastic limoenen in een schaal, verse bloemen in de de badkamer, een hoekje met kralenkettingen en glitterhoed als aanbiddingsplek voor Madri Gras, een doos met spelletjes onder de tv, schaal met lollies in de keuken, hangmatten in de tuin en dertig zinloze sierkussentjes op het bed. Keith (the houselord) is helemaal losgegaan op de sfeerdingtjes.

En om de tegenstelling in de wijk nog maar eens te schetsen, de woning naast ons heeft letterlijk de hele huisraad op een enorme stapel in de voortuin liggen. Banken, eethoek, bedden, bureaustoelen liggen eenzaam in de regen te wachten….op wat?

Na een snel bezoekje om voorraad in te slaan in de H.E.B. Supermarkt rijden we door naar Almeda Rd, naar de legendarische Turkey Leg Hut. Een populaire joint waar ze een hele gerookte kalkoenpoot gevuld met nog meer calorieën als vulling verkopen. Een echtpaar is in 2015 begonnen met deze kalkoenpoten te verkopen in een foodtruck. Nu is het een attractie op zich, inclusief merchandise, grote auto’s voor de deur met hun logo op de grill en ellenlange rijen van wachtenden om het restaurant in te kunnen. Dat gaan we niet doen. Het regent nog net iets te veel om lang in een rij te staan voor een vette kalkoenpoot.

Een paar meter verderop staan op de parkeerplaats 2 foodtrucks, 1 met Vega BBQ op het menu, daarnaast een gele omgebouwde camper met Chuncky’s Hot Chicken op de zijkant geplakt. We bestellen knalrode crispy taco’s met stukjes hete kip, pittige gekruide friet, gefrituurde rijst en een pico de gallo. Chucky doet er 20 minuten over om het klaar te maken, t’is heerlijk. Terwijl de regen druppel na druppel de wolken verlaat, passeren voor ons felrode picknickbankje een kakofonie aan paradijsvogels. Voornamelijk zwarte mannen en vrouwen die iets te luid uit de grote schreeuwerige sportauto’s stappen. Vrouwen vaak een flink aantal kilo’s te zwaar met een jurkje van een flink aantal maten te klein, waardoor er net iets te veel huid en vlees zichtbaar wordt. Ze dragen het met trots. Eenmaal het eten voor ons is men er blijkbaar ook trots op Chucky, want menig voorbijganger vraagt ons met een grote glimlach: “Taste good?”

We doen nog een bier in de huiskamer en dan vallen de luikjes dicht.

Ik las ergens: “Houston is geen plaats, het is een gemoedstoestand”. Dat was zomaar het gevoel dat me de eerste avond bekroop.