Coulee, The Prairie Song (The River and The Road)

Vandaag een bewolkte dag. Dus tijd voor de Prairie. Daar zijn niet tot nauwelijks bomen, dus daar wandelen in de volle zon bij 32 graden is niet wijs. Dus vandaag is de ideale dag. Net ten noorden van Fort Collins ligt de Soapstone Prairie Natural Area. Het is een breed open landschap van bijna 19.000 hectare. Prachtige vlaktes waar je in de je fantasie elk moment een hele horde bizons voorbij hoort denderen, achter nagezeten door jagers. Echt cowboylandschap. Via een lange gravelraod komen we langzaam dichterbij het glooiende landschap. Onderweg zien we aan onze linkerhand een horde bizons, die sinds een paar jaar weer in dit gebied leven. Verder is er niks....het geluid van de banden over het gravel, wind en het geluid in je hoofd. Na een mooie route lopend over de heuvels, lunchen we midden op de prairie bij een overdekt picknick tafeltje. Onderweg zijn we 1 man (en een slang) tegengekomen. Daarna terug naar Fort Collins.

In de achtertuin van Fort Collins ligt het Lory State Park. Het is een half uurtje rijden, maar het landschap is totaal anders. Mooie bergen, dennenbomen, rode stenen en....een flinke klim naar Arthur’s Rock. Helemaal bovenin. Heel licht dondert het in de wolken ver weg. Boven op de Arthur’s Rock hebben we een adembenemend uitzicht over het meer waar we vorige week nog SUPte en Fort Collins. Ook hier weer totale stilte....vogles, wind, geluid in je hoofd en heel in de verte het gedonder van dreigend onweer.

De weg terug gaat veel makkelijker. Alleen worden we overvallen door een flinke bui hagel. Met natte koppies (en een verzwikte enkel van Robbie) komen we weer bij de auto aan.

We eten in één van de brouwerijen van Fort Collins. Deze keer is het Coopersmith Pub en Brewery. Een gezellige bar met (naar zou blijken) heerlijke burgers. De “Johnny Cash Ring of Fire Burgers” zit vol met BBQ saus, jalapeno-pepers en gorgonzola. Een paar heerlijke gefrituurde unionrings en een lekker glas eigen gebrouwen IPA erbij en klaar is kees. Buiten speelt het plaatselijke Mexicanen-orkest op het toneel op het plein vrolijke dansnummers en zitten weer hordes Amerikanen met klapstoeltjes te kijken. Op de terugweg even snel een kop koffie gehaald bij de drive-through van “Dutch bros”. Of we een klantenkaart wilde vroeg de vrolijke koffiedame aan het raampje. Nee lachte we, wij zijn op vakantie, we zijn Dutch (wijzend naar het opschrift op haar shirt). Wat we hier doen, vraagt ze. “4 weken vakantie houden”. “DANG!!” roept ze uit om haar verbazing te laten blijken. “Oh oke, huizenruil”, nee daar had ze dan nog nooit van gehoord. “Auto ook geruild? Awesome” “Was de tiener ook geruild?” hahahaha. We rijden vrolijk door naar huis. 

https://www.youtube.com/watch?v=OY1bp2JLAww