24 Mei: Shining Star

(24 Mei 1975: Earth, Wind & Fire scoort een nummer 1 hit in Amerika met 'Shining Star', hun eerste en enige nummer 1 hit in Amerika. In 1977 nam Earth, Wind & Fire het album "All 'n All" op in de Mabuhay Studios in Ruidoso.)

24 mei 2023, Ruidoso

T is al snel warm op onze kamer in het Gardner hotel in El Paso. 'T is buiten al 30 graden. De airco koelt wel lekker maar blaast iets te hard de kleine slaapkamers in om comfortabel te zijn. Bij de receptie koop ik, naast het machinegeweer van Dillinger wat in een plexiglas kistje hangt, een kop koffie voor op de kamer. Het kan nog wel even duren voordat de jongens in de kamer naast me klaar zijn (nee niet met elkaar, tenminste….).

Voor de deur van het hotel is maar 1 parkeerplaats, pal voor de voordeur. Daar staat onze bolide.

We rijden op weg naar de eerste stop van de dag, een uitkijkpunt in de bergen ten noorden van El Paso. Het geeft een prachtig overzicht over de stad. De lucht is kraakhelder, geen wolkje te zien. Nu pas valt op hoe bizar deze stad is. Eigenlijk is El Paso (USA) met Ciudad Juarez (Mexico) één grote stad. Maar de ijzeren muur scheurt de stad in tweeën, waarbij zo op het oog  El Paso maar een kwart van de omvang heeft van Ciudad Juarez. Berlijnse toestanden.

We verlaten Texas. Met pijn in ons hart. Wat een mooie plek is Texas. Vreemd dat er zo weinig toerisme is. Of misschien juist wel goed. We zijn nog geen Nederlander tegen gekomen.

We rijden noordwaarts richting Las Cruses. We drinken koffie bij the Dutchbros Coffee. Ze verkopen er koffie waarbij vooral hun Dutch classics populair zijn. Allemaal soorten koffie die typisch Hollands zijn: zoals de annihilator, cocomo, double torture en de 911. Je kent ze wel. Uiteraard staat op elke kartonnen beker een windmolentje

.

Tien minuten verder rijden is de Woopee Bowl Antique Mall. Woopee verkoopt Amerikaans Antiek op een enorme schaal. We rijden het grote terrein op. Een terrein vol gekkigheid: oude auto’s, olifanten, marsmannetjes, gasfornuizen, vliegtuigen, beelden van Big Boy, tractoren, kerktorens, smeedijzeren hekken, stalen adelaars, plastic giraffen, Bigfoot. Binnen in de hal wordt het nog gekker: oude vinylplaten, piano’s, koelkasten uit de jaren dertig, oude baden, een levensgrote Trump, cassettebandjes, boeken, willekeurige oude foto’s in lijsten, zwaarden, hakenkruis-armbanden, een tafel vol levensgrote cowboy- en cowgirlpoppen, een lijkenwagen met paarden, schedels van mensen en beesten, nog veel, en veel meer. Een bizarre collectie waar het lekker door struinen is.

Na een korte stop op het liefelijke pleintje van Mesilla vol adobe huisjes rijden we via een spleet in het San Augustin gebergte een diepe vallei in genaamd White Sands Missile Range.  We eten een stack of Pancakes als lunch (na als ontbijt een familiezak M&M’s te hebben leeggegeten) in een klein rommelig maar huiselijk tentje in Las Cruses. Bij binnenkomst staat een chagrijnige puber ons op te wachten. Hij loopt naar onze tafel en vraagt ons iets in het Spaans. Als hij ziet dat we hem niet begrijpen maakt hij een drinkbaar met zijn hand door pink en duim naar buiten te wijzen en de rest van de vingers in een vuist te laten. Aha, drinken. Een coke graag…heeft ie niet…we zien de Pepsi automaat en zeggen dat Pepsi ook goed is. De bediening wordt snel overgenomen door z’n moeder, een gezellige dame die natuurlijk weer wil weten waar we vandaan komen. Ze vindt vreemdelingen in haar tentje leuk. De pannenkoeken zijn zijn dik, maar super luchtig.

White Sands Missile Range is een enorme vlakte die aan alle kanten wordt omringd door bergketens. Het gebied wordt gebruikt als testlocatie voor raketten van de luchtmacht. Zo werden de eerste atoombommen hier getest. Soms is om die reden deze weg ook afgesloten.

Maar daar komen we niet voor. The White Sands liggen ook in dit gebied. Een enorme oppervlakte van puur witte zandduinen. Heel fijn zand slaat hier in de vallei neer en vormen bergen van knal wit zand. De temperatuur nadert de 36 graden, dus we beperken ons tot kleine wandelingen in de duinen. Het licht is er zo fel dat foto’s maken met de iPhone betekent dat je op de goede gok wat schiet, want de schittering maakt kijken op het scherm nagenoeg onmogelijk. Een bijna buitenaardse ervaring.

We hebben Tom&Tom gevraagd vanaf Almorgordo (stad met de grootste Pistachenoot ter wereld) een kringelende alternatieve route te rijden. Dat hebben we geweten. Hij stuurt ons een kiezelweg in die langzaam de bergen van Mescalero beklimt. We hobbelen door kuilen, scheuren, geulen, sporen en hobbels van 1500 meter naar 2500 meter. De wagen schokt, wiebelt en stoot. Pas na 60 kilometer verder rijden we weer op asfalt. Het leek wel “de gevaarlijkste weg”. Mooie rit maar best vermoeiend. En snel gaat het niet. Als we rond 5 uur in

Cloudcroft aankomen, een gezellig bergdorpje, is de temperatuur niet alleen 10 graden gezakt, maar zijn ook alle koffiegelegenheden net dicht. Door dan naar Ruidoso waar ons hotel staat. Duik in het zwembad en dan lekkere lappen vlees eten bij K-bob. Om de conservatieve Amerikanen een beetje te pesten spreken we het een beetje anders uit….Gay Bob. Een zaal vol iets te bolle Amerikanen doet zich bij Gay Bob tegoed aan grote lappen vlees, die met veel ongespeeld enthousiasme wordt aangeprezen door onze ober. Hij kent ook nog een goeie mop voor The Dutch: “Waarom zijn er in Holland geen restaurants? Omdat The Dutch geen keuken hebben”.  de grap valt volledig dood aan tafel als we hem vertellen dat we gewoon restaurants hebben in Nederland. Maar ons ontging de grap sowieso. De ober vond het een goede mop. Hij maakt het nog erger door te zeggen dat hij normaal gesproken Bier heeft van de Belgian Brewer. Niet wetend, blijkbaar, dat die brouwerij in Fort Collins in Colorado staat en niet in Belgie.

Morgen gaan we naar Breaking Bad city Albuquerque. Wordt ook weer een mooie rit. Maar eerst ontbijt in het hotel, met deze keer, zoals de receptioniste ons heeft beloofd, tamales….